افول جنبش!/بيژن مقدم

  راهپيمايي 22 بهمن امسال فصل نويني را در معادلات سياسي كشور رقم زد. دستاوردهاي اين حضور ماندگار توانست بار ديگر خواست عمومي مردم را به رخ جهانيان بكشد و به تثبيت نظام جمهوري اسلامي و ناكامي دشمنان بينجامد. در اين خصوص، نكاتي چند قابل ذكر است.

1- ناكامي دشمنان

همه مي‌دانند اين راهپيمايي كه همواره در سالروز پيروزي انقلاب برگزار مي‌شود، قرار بود با تدارك وسيع دشمن و رسانه‌هاي بيگانه و عوامل وابسته داخلي امسال به تهديدي عليه نظام مبدل شود، اما حضور مردم اين فرصت را از اختلاف‌افكنان و فتنه‌گران سلب كرد و اميد آنان را به يأس و سرخوردگي مبدل ساخت.

2- تضعيف پايگاه اجتماعي

فراخوان عمومي فتنه‌گران براي حضور در راهپيمايي 22 بهمن كه با عدم اقبال مردم و معدود هواداران اين جريان مواجه شد، به‌خوبي نشان داد كه به اصطلاح اين جنبش! سراشيبي تند سقوط و افول را در پيش دارد.

 3- عدم انسجام و سازماندهي

با آن‌كه از ماه‌ها پيش تلاش شده است تا موسوي يا كروبي به‌عنوان راهبران! اين جريان معرفي شوند، راهپيمايي مردم و عدم امكان عرض اندام و حضور هوادارانشان نشان داد رهبري اين جريان ديگر از توانايي لازم براي بسيج حاميان خود و فريب مردم برخوردار نيست. مردم به‌خوبي مرزهاي نقد و انتقاد با براندازي و رفتارهاي ضدانقلابي و ضدديني را شناخته و فاصله خود را با اين جريان زياد كرده‌اند.

4- پيوند ضدانقلاب با معترضان داخلي

شرايط پس از انتخابات به‌ويژه مواضع معترضان و كانديداهاي ناكام انتخابات به‌نحوي پيش رفت كه عملا جبهه‌اي گسترده (اعم از كمونيست‌ها، سكولارها، منافقين، سلطنت‌طلب‌ها و روشنفكران لاييك و...) در پشت كانديداهاي عصباني و ناكام (موسوي و كروبي) سنگر گرفته و اهداف براندازانه و ضدانقلابي خود را پي گرفته و با بهره‌گيري از غفلت و عصبانيت آنان، حوادث تلخي را در زير پرچم سبز جنبش رقم بزنند كه جز هزينه براي آنان دستاوردي نداشت.

5- شكاف در جريان فتنه

مواضع اين جريان پس از 22 بهمن خواندني است. اعتراف به شكست، انتقاد از رهبري جريان، اعتراف به پايگاه مردمي نظام و مقصر معرفي كردن يكديگر در اين ناكامي، نشان از سردرگمي در تحليل و درك واقعيت دارد.

هرچند برخي نيز براي دلداري به خود اعلام كردند پيروز شده‌اند و همه آن‌ها كه در راهپيمايي آمده‌اند از طرفداران‌شان بوده‌اند. و برخي نيز با توهين‌هاي بي‌شمار به مردم، ادعا كردند كه مردم براي دريافت پول، سكه، سانديس، كيك و... در راهپيمايي 22 بهمن شركت كرده‌اند.

همين تحليل‌هاي سوخته و نازل است كه دشمنان مردم را از درك حقيقت انقلاب عاجز كرده است.

محسن سازگارا كه خانه‌زاد شبكه تلويزيوني آمريكا (VOA ) شده است، پيش از 22 بهمن از تصرف اركان حكومت در اين روز و سرنگوني رژيم سخن مي‌گفت، اما در 23 بهمن براي توجيه شكست سنگين ضد انقلاب به كيك و سانديس و... متوسل شد.

 برخي تحليلگران برجسته اين جريان ادعا كردند اصلا مردم نبودند. هرچه بود نيروهاي نظامي و دولتي بودند. برخي هم در مقابل گفتند همه آن‌چه ديديد ما بوديم، اما چون بي‌سر و صدا آمديم و رفتيم، كسي ما را نديد!

ديگراني هم بودند كه نوشتند: مردم آمده بودند اما براي مخالفت با دولت و نظام آمدند!

ارائه چنين تحليل‌هايي از سوي كساني كه با ضربه مردم گيج و منگ شده‌اند دور از ذهن نبوده و نيست.

6- هوشيار باشيم

حضور مردم در سراسر كشور در راهپيمايي 22 بهمن جريان آب زلالي بود كه ناپاكي‌ها را شست و راه را براي تداوم انقلاب هموار كرد. اين سخن به معناي اين نيست كه ماجرا تمام شده است.

بايد با حفظ هوشياري و آگاهي‌بخشي، برنامه‌هاي بعدي‌ دشمنان كينه‌توز انقلاب را نقش برآب كرد. نبايد تصور كنيم آمريكا و اسراييل و عوامل و ابزارهاي آنان دست از اقدامات خود برمي‌دارند.

تا انقلاب در مسير اصلي خود كه همان راه امام و اسلام ناب محمدي(ص) است گام بردارد، دشمني‌هاي اين مغرضان و فريب‌خوردگان هم ادامه خواهد داشت 

چالش‎های بودجه 89/سعيد ملكي

  قوانين بودجه در واقع برنامه مالي قوانين جاري يك كشور در يك دوره يكساله محسوب مي‌شود. به‌عبارت ديگر، بودجه كل كشور به‌عنوان مهمترين سند سياستگذاري ساليانه دولت داراي ابعاد وسيع اقتصادي، اجتماعي

و حقوقي است.

براين اساس، مي‌توان بودجه‌ريزي را يك نظام اطلاعاتي دانست كه مأموريت آن تهيه و ارائه اطلاعات مورد نياز براي مقاصد مديريت بخش عمومي كشور است.

پايه‌هاي نظام بودجه‌ريزي مبتني‌بر پيش‌بيني است و اطلاعات حاصل از برآورد‌هاي اوليه، به‌تدريج و در طي زمان، اصلاح و به واقعيت‌هاي اجرايي مبدل مي‌شود.

از‌اين‌رو اعتبار و تناسب تصميم‌گيري‌ها مبتني‌بر اطلاعات اين نظام، تابع مستقيم درستي و دقت برآوردها و پيش‌بيني‌هاي انجام شده در بخش‌هاي مختلف

خواهد بود.

 بودجه و شاكله كلي آن

 بودجه داراي دو قسمت منابع و مصارف است. متخصصان ماليه عمومي قسمت منابع عمومي بودجه را حقوق دولت نسبت به ملت و قسمت مصارف عمومي آن را حقوق ملت نسبت به دولت مي‌دانند. در سمت منابع عمومي، طبق مجموعه‌اي از قوانين موضوعه كشور، ملت موظفند بخشي از درآمد خود را جهت انجام وظايف قانوني در اختيار دولت قرار دهند.

 قانون ماليات‌هاي مستقيم، قانون ماليات بر ارزش‌افزوده، قانون امور گمركي و... از جمله قوانين مهم در اين زمينه هستند. البته در كشور ما بخش عمده‌اي از منابع دولت از فروش ثروت ملي نفت و گاز حاصل مي‌شود كه آن هم تابع قوانين و مقررات خاص خود است.  در قسمت مصارف، حسب مجموعه‌اي از قوانين موضوعه كشور، دولت موظف به انجام وظايفي است كه حقوق ملت

محسوب مي‌شوند.

قوه مقننه در طول حيات خويش مجموعه‌اي از وظايف و تكاليف براي دولت در حوزه‌هايي از قبيل بهداشت و درمان، آموزش و پرورش، امنيت داخلي و خارجي، فرهنگ، تأمين اجتماعي و... تعريف كرده است. براين اساس مي‌توان گفت؛ لايحه بودجه سندي است كه در آن براساس مجموعه قوانين و مقررات موضوعه كشور، ميزان منابع عمومي كه دولت براي يك‌سال مجاز به دريافت آن است، پيش‌بيني و هزينه مجموعه وظايفي كه دولت براي يك‌سال موظف به انجام آن است، در سقف منابع قابل تجهيز

برآورد مي‌شود.

این روزها بودجه سال 1389 در مجلس در حال بررسی است. کارشناسان معتقدند لایحه بودجه دولت از چند منظر با چالش ‎های جدی روبه ‎روست. در این پرونده کوشیده ‎ایم به برخی از این چالش ‎ها نظیر درآمد هدفمند کردن یارانه ‎ها، قیمت نفت در بودجه، صندوق تازه ‎وارد توسعه ملی و درآمد خصوصی ‎سازی همچنین اصل 44 در بودجه 89 بپردازیم