شک و ac دوپينگ وزنهبرداران در گفتوگو با حسين رضازاده
با من هم مثل علي دايي رفتار ميکنند
این روزها، روزهایی دشوار برای کسی است که در اولین دهه از هزاره سوم میلادی خود را بهعنوان یکی از «نفر اول»های ورزش جهان معرفی کرده بود و ایران را در حالی که کمتر کسی پیشبینی میکرد، در دو المپیک متوالی صاحب مدال طلای سنگین وزن وزنهبرداری کرد. سخن از حسین رضازاده است، حسین رضازادهای که با هر اقدامش برای بلند کردن وزنه صدای «یا اباالفضل» چند میلیون ایرانی به آسمان میرسید و انگار خدا دعای همه آنها را مستجاب میکرد تا قهرمانشان با به گردن انداختن زرینترین مدال، بهعنوان قویترین مرد جهان مطرح شود. اما رضازاده در روزهای فعلی به همان اندازه که خاطرات خوش را تجربه کرده است، خود را تحت فشار میبیند و هر روز حرف و حدیثی جدید علیه او دهان به دهان میچرخد تا وی که هماکنون بهعنوان سرپرست، متولی اول وزنهبرداری کشور است در تلاش برای دفاع از حیثیت ورزشی خود باشد.
احتمالا این روزها تحت شدیدترین فشارها هستید. درست است؟
بله، واقعا نمیدانم در قبال این همه شایعه و تحرکاتی که علیه من مشاهده میشود، چه واکنشی نشان دهم. همه حسین رضازاده را میشناسند و میدانند که برای افتخار و سربلندی کشورم هر آنچه در توان داشتم را بهکار بستهام تا بتوانم موفقیتهایی ارزشمند را برای ایران به ارمغان بیاورم. اما عدهای بهجای اینکه قدردان زحمات من و امثال من باشند، بهطور دائم در تلاش هستند تا به تخریب چهرهام بپردزاند.
فکر میکنید این عدهای که برای تخریب چهره شما در تلاشند، موفق میشوند؟
بنده 17 سال است که ورزش میکنم و در 13 سال اخیر همواره بهعنوان یکی از ورزشکاران مدال‌آور با پیراهن ملی برای کشورم افتخار کسب کردهام. گمان نمیکنم مردم قدرشناس ایران خاطرات خوب خود با من را به دست فراموشی بسپارند و ذهنیتی منفی از من در ذهن خود بپرورانند.
اما حرف و حدیثهای اخیر میتواند در راستای کم شدن محبوبیت شما تأثیرگذار باشد. اینطور نیست؟
مخالفان و معاندان بنده، خوب میدانند که رضازاده تنها ورزشکاری بود که حتی بیشتر از فوتبالیستها مورد توجه مردم قرار میگرفت و انشاءالله از این پس هم با تلاشم در سمت سرپرستی فدراسیون به همه ثابت میکنم که همچون گذشته بهعنوان سربازی فداکار در خدمت پرچم و خاک ایران هستم.
قبول دارید که در پرونده سعید علیحسینی شک و تردیدهای زیادی وجود دارد؟
وقتی مسئولین فدراسیون جهانی از وزنه زدن حسینی ممانعت بهعمل آوردند و نگذاشتند او در کره جنوبی به روی سکو برود، تقصیر سرمربی یا حتی مسئولین فدراسیون چیست؟
بههرحال حساسیتهای زیادی در این رابطه بهوجود آمده است و توضیحات شما میتواند این گره کور را تا حدی باز کند.
اجازه بدهید همه ماجرا را تعریف کنم. علیحسینی در حالی به رقابتهای جهانی رفته بود که بین من بهعنوان سرمربی، خود این وزنهبردار و خلاصه همه کسانیکه که بهنوعی با تیم ملی وزنهبرداری مرتبط بودند و حتی آشنایی نسبی هم با شرایط ملیپوشان داشتند، امیدواری زیادی وجود داشت تا او بعد از چند سال وقفه، بتواند مدال طلای وزن 105+ کیلوگرم را از آن وزنهبرداری ایران کند. اما در روز آخر نامهای از فدراسیون جهانی رسید که در آن بهطور رسمی اعلام شده بود که وزنهبردار سنگین وزن ایران با دلایلی کاملا قانونی مجوز حضور در مسابقات را ندارد و نمیتواند روی سکو برود.
دلایل قانونی؟ چه دلایلی؟
ظاهرا قضیه این است که نتیجه تست دوپینگ او مثبت بوده است و بر همین اساس از جدول رقابتهای جهانی کنار گذاشته شد. تأکید میکنم این اتفاق زمانی رخ داد که همه ما منتظر طلایی بودیم که قرار بود توسط حسینی برای تیم ملی ایران کسب شود.
اما حسینی مدعی است که شما بهعنوان سرمربی تیم از او خواسته بودید که خودش را به مصدومیت بزند.
بله، من به او گفتم که بهتر است به رسانهها اعلام کنیم که بهدلیل مصدومیت نمیتواند وزنه بلند کند. چون شرایطی پیش آمد که صلاح نمیدیدیم خبر دوپینگی شدنش درج پیدا کند.
چه شرایطی موجب شد تا حقیقت را پنهان کنید؟
در آن لحظهها استرس زیادی به من وارد شده بود و واقعا نمیتوانستم درست فکر کنم، چون از این هراس داشتم که یک تصمیم اشتباه صدمههای جبرانناپذیری را به پیکره سعید علیحسینی و وزنهبرداری ایران وارد کند. به همین دلیل در تماسی با افشارزاده از او تقاضای کمک کردم که درنهایت قرار بر این شد تا به رسانهها خبر بدهیم که علیحسینی بهدلیل مصدومیت از ناحیه دست نتوانسته به روی تخته برود.
با وجود اینکه میدانستید روزی این خبر اعلام میشود، چه اصراری به مخفیکاری داشتید؟
ما اصلا تصور این را نمیکردیم که علیحسینی از طرف فدراسیون جهانی دوپینگی معرفی شود و به همین دلیل همه در شوک بودیم و در آن ساعتهای سخت تصمیم گرفتیم که فعلا خبر در جایی درج پیدا نکند تا اگر قرار بر پیگیری باشد، بهتر و مؤثرتر وارد عمل شویم.
میتوانید شرایط روحی علیحسینی را درک کنید؟
صددرصد! من در طول سالهایی که در ردههای مختلف ملی بودهام، بارها با چالشها و سختیهایی روبهرو شدم و به همین دلیل است که کاملا او را درک میکنم و امیدوارم بهزودی زود حقانیتش ثابت شده و دوباره به ورزش حرفهای بازگردد.
البته امیدواری نمیتواند برای احقاق حق کافی باشد.
بارها اعلام کردهام که هر هزینهای که لازم باشد، توسط شخص من و فدراسیون پرداخت خواهد شد تا بلکه یکی از بهترین مهرههای ملی به این راحتی از چرخه قهرمانی خارج نشود. امثال علیحسینی با هزینه بیتالمال به اینجا رسیدهاند و به همین دلیل وظیفه همه است که برای حل مشکلش تلاشی خستگیناپذیر را از خود نشان دهیم.
تا امروز چه رایزنیهایی را در این رابطه انجام دادهاید؟
دو ماه پیش در سفری که به مجارستان داشتم مذاکرات متعددی را با مسئولین جهانی وزنهبرداری انجام دادم و حتی به اتفاق ریاحی که نایب رییس فدراسیون هست، به دفتر کار تاماش آیان رفتیم تا بلکه بتوانیم از محرومیت علیحسینی خودداری کنیم.
آن رایزنیها جواب داده است یا حداقل اینکه امیدوارید جواب بدهد؟
چراکه نه، چند نمونه وجود دارد که حتی آنهایی که مدالهای المپیکی و جهانی را در کارنامه خود میبینند، بلافاصله بعد از اعلام دوپینگی بودنشان با محرومیتهایی طولانی مواجه شدهاند. همینکه سعید علیحسینی با وجود اعلام مثبت بودن آزمایش دوپینگش هنوز هیچ محرومیتی را متوجه خود نمیبیند، نشانگر این است که بحث و تبادل نظرهای صورت گرفته نتیجه داده است. این برای اولینبار است که در جهان این اتفاق رخ داده که رییس فدراسیون جهانی اجازه دهد که شخصی که نمونه آزمایش A و B تست دوپینگش از سوی «WADA» و فدراسیون جهانی مثبت اعلام شده، بتواند از خودش دفاع کند و این درحالی است که تاماش آیان تنها بهخاطر اعتبار من و اینکه نشان سفیر جهانی وزنهبردای گرفته بودم، اجازه چنین کاری را داد.
یعنی علیحسینی تا بهحال باید محروم میشد؟
بله، این را همه میدانند که وقتی فدراسیون جهانی یک ورزشکاری را دوپینگی اعلام میکند، در فاصله کمی محرومیت او ابلاغ میشود. اما من در جلسهای که با رییس فدراسیون جهانی داشتم از وی خواستم که اجازه بررسی مجدد پرونده را بدهد که خوشبختانه آقایان با این خواستهام موافقت کردند. از اینکه جواب کارهایم را با تهمت میدهند، خیلی ناراحت هستم و امیدوارم زمان به همه سئوالات جواب بدهد تا مردم بار دیگر به این نتیجه برسند که حسین رضازاده تحت هیج شرایطی علیه شاگردان خود کارشکنی نمیکند. اصلا چه دلیلی دارد که یک سرمربی پرامیدترین شاگردش را از شانس مدال گرفتن محروم کند. مدال علیحسینی میتوانست من را در اولین تجربه جدی سرمربیگریام، بهعنوان یک سرمربی موفق مطرح کند. پس بهراحتی میتوان به این نتیجه رسید که من مقصر شرایطی که برای او پیش آمده است، نیستم.
چرایی هجمههای وارده به رضازاده را با چه انگیزهای میبینید؟
میخواهند با جنجالآفرینی خود را مطرح کنند، مطمئن هستم که ماه پشت ابر باقی نمیماند و روزی تمامی این مسئلهها روشن خواهد شد. آن روز است که مردم میفهمند که چه کسی به فکر پیشرفت ورزش کشور است و چه کسی و چه کسانی فقط به منافع شخصی خود فکر میکنند و در این راستا تلاش میکنند تا دیگران را نردبام پیشرفت خود کنند.
در روزهای اخیر ملاقاتی با علیحسینی داشتهاید؟
سعید بههمراه وکیل و پدرش نشستی با افشارزاده و دکتر شریف برگزار کرده است که درنهایت قرار شده تا برای شفافسازی مشکل وی همه به مجارستان بروند. من حتی برای اینکه حسن نیت خود را ثابت کنم هزینههای سفر افشارزاده و شریف را متحمل شدم. واقعا نمیدانم چرا عدهای فکر میکنند که امکان دارد من مانع وزنه زدن شاگردی باشم که در تمرینات برای آمادگیاش، تلاش زیادی را به خرج دادهام.
عدهای بر این باور هستند که رضازاده نگران شکسته شدن رکوردهایش توسط علیحسینی است.
برایم جالب است که چنین اظهارات خندهداری را میشنوم. همیشه دوست داشتم یک وزنهبردار ایرانی رکورد من را بشکند و تلاش خواهم کرد برای مسابقات المپیک لندن، وزنهبردار خوبی را در فوق سنگین آماده کنم تا بتواند مدال طلای این وزن را که از اعتبار بالایی در المپیک برخوردار است برای ایران کسب کند. اصلا تا حالا کدام رکورد ورزشی در رشتههای مختلف دستنخورده باقی مانده است که رکورد رضازاده بماند. روزی رکوردهای یکضرب و دوضرب من به کس دیگری تعلق خواهد گرفت و آن روز زمانی کامم تلخ نخواهد شد که رکورددار جدید عنوان ایرانی بودن را یدک بکشد.
در مورد پرونده دوپینگ علیحسینی حرف دیگری مانده است؟
ایکاش ما همدیگر را بیشتر از اینی که هست، دوست داشته باشیم تا بتوانیم زندگی بهتری را تجربه کنیم. یکی از رفتارهای بد ما این است که وقتی کسی را موفق میبینیم، دوست داریم با هر ابزار و شرایطی به زیرش بکشیم و مانع از ماندن او در اوج میشویم. این اتفاقاتی که برای من افتاده است، دقیقا مثل شرایط دشواری میماند که علی دایی آنها را تحمل کرد. متأسفانه جریانی میخواهد با من هم مثل علی دایی برخورد کند تا با خراب شدن وجههام، به اهداف خود برسد.
چرا باید «رضازادهستیزی» در اولویت برنامههای عدهای قرار بگیرد؟
اگر چرایش را میدانستم، بهطور حتم میتوانستم این جریان را برای همیشه تمام کنم. ایکاش کسانیکه با من مشکل دارند و حتی گمان میکنند که حضور من در وزنهبرداری برای وزنهبرداری کشور مضر است، صریحا اعتقادات خود را به زبان میآوردند تا من هم بتوانم پاسخگویشان باشم. اما در شرایط فعلی نه من میتوانم آنطور که باید جوابی برای انتقادات احتمالی داشته باشم و نه آنها میتوانند سدی برای فعالیتهای ملیام باشند و فقط در این بین وزنهبرداری است که مطمئنا به استقبال مشکل و بحرانهای ریز و درشتی میرود. ترجیح میدهم سکوت کنم تا بلکه خود به این آگاهی برسند که تحرکاتشان هیچ نتیجهای برایشان نخواهد داشت.
بههرحال باید به نوعی با این مسئله برخورد کرد.
من که نمیتوانم هر روز به مجادله با این و آن بپردزام و وقتم را صرف این کنم که به سئوالهای بیاساسی که سئوالکنندهها هم به بیاساسیشان اشراف دارند، جواب بدهم. تنها امیدم این است که زمان آدمهای خوب و بد را به جامعه معرفی کند تا مردم خود به این نتیجه برسند که چه کسی میتواند خدمت کند و اصلا برای خدمت آمده یا چه کسی دنبال این است تا از کنار وزنهبرداری که به همه 70 میلیون ایرانی تعلق دارد، به اهداف شخصیاش برسد.
دوپینگی اعلام شدن هر ورزشکاری به مسئولین فدراسیون و تیم ملی هم ربط پیدا میکند، با این تفاصیل چرا کسی در این رابطه مسئولیتی بر عهده نگرفت؟
در دوره ایوانف، این مربی برای افزایش وزن بچههای تیم ملی از مکملهای پروتئینی که از خارج از کشور وارد شده بودند، استفاده کرد که این امر درنهایت منجر به دوپینگی شدن 9 نفر از وزنهبرداران تیم ملی شد. اما در دوره ما از این مکملها استفاده نشد و حتی توصیههای لازم را به اعضای تیم ملی درخصوص مواد نیروزا و ممنوعه کرده بودیم که متأسفانه با نشنیده گرفتن این توصیهها برخی خودسرانه اقدام به مصرف قرصهای غیرمجاز کرده بودند.
یعنی دوپینگ دوپینگیها اقدامی خودسرانه بود؟
شواهد نشان میدهد اگر دوپینگی واقعا صورت گرفته است، براساس اشتباه یا غفلت ورزشکاران است و بر همین اساس دلیلی نمیبینم مردم از مربیان یا مسئولین تیم ملی این انتظار را داشته باشند که مسئولیت گناهی را به گردن بگیرند که اصلا روحشان هم از ارتکاب آن خبر نداشت.
برای به پایان رسیدن دوپینگ وزنهبرداران چه تدابیری را مدنظر دارید؟
یکی از این برنامهها، برگزاری کلاس‌ها و کارگاههای آموزشی برای مربیان وزنهبرداری جهت آشنایی کامل با مواد ممنوعه و دوپینگزا است که اولین کلاس در 22 اسفندماه سال‌جاری و با حضور یک یا دو نفر از مربیان این رشته از هر استان در تهران تشکیل میشود.
این برای پایان بحران دوپینگ کافی است؟
برای اینکه مشکلات کنونی بار دیگر تکرار نشود اقدام به جذب دو پزشک ارتوپد و تغذیه کرده‌ایم تا وزنهبرداران را تا حد توان کنترل کنیم. با توجه به مشکلاتی که در این چند سال بهوجود آمده، دیگر جایی برای اغماض نمانده است و هرچه در توان داشته باشیم به کار خواهیم گرفت تا بار دیگر ثابت کنیم که وزنهبرداری ایران در سلامت کامل هم میتواند افتخارآفرینی کند.
با توجه به محرومیتهایی که برای وزنهبرداری ایران پیش آمده نگران بازیهای آسیایی گوانگجو نیستید؟
وزنهبرداری ایران راه خود را طی میکند و اگر با چنین مشکلاتی از مسیر موفقیت خارج شود، باید به ماهیت آن شک کرد.
اما وزنهبرداران توانا و سرشناس نمیتوانند تیم ملی را همراهی کنند، این مشکلی بهوجود نمیآورد؟
ایران مملو از استعدادهایی است که دنبال این هستند تا تواناییشان را در میادین بینالمللی نشان دهند و نشان دهند که وزنهبرداری ایران متکی به اسمها نیست و هنوز هم میتواند برای تصاحب مدالهای رنگارنگ به روی تخته برود. به همه این قول را میدهم که سال بعد مشخص میشود وزنهبرداری ایران چقدر حرف میتواند برای گفتن داشته باشد.
مثل اینکه به آینده خیلی امیدوار هستید؟
چرا نباشم، من جوانان وطنم را بهخوبی میشناسم و میدانم که از توانمندی لازم برخوردار هستند، با این شرایط به خودم این حق را میدهم که به مردم قول درخشش در بازیهای آسیایی را بدهم.
پیشبینیتان از مدال ایران در گوانگچو؟
ایدهآل این است که در اوزان بالای 85 کیلو حداقل دو مدال را از آن خود کنیم.
فکر نمیکنید کمی خوشبینانه است؟
اصلا، این را به همه ثابت میکنم که در لباس مربیگری، بهمانند روزهایی که سنگینترین وزنهها را بلند میکردم برای تیم ملی زحمات زیای را متحمل میشوم و تیم ملی وزنهبرداری را دوباره به روزهای اوج باز میگردانم
