چند سؤال درباره سیستان و بلوچستان /(با مسئولیت سردبیر)
از انقلاب تا آزادی
| هایپر مدیا | مرکز جامع خدمات رسانه ها / نگارش روزنامه |
|
|
|
اندازه فونت |
|
پرینت |
|
برش مطبوعاتی |
|
لینک خبر | جابجایی متن |
|
نظرات بینندگان |
چند سؤال درباره سیستان و بلوچستان /(با مسئولیت سردبیر)
در شام غریبان شهادت حضرت فاطمه(س)، در هنگام اقامه نماز جماعت، درست در زمانی که سوره حمد به پایان رسید و امام جماعت بسم ا... الرحمن الرحیم را بر زبان آورد تا سوره دوم رکعت اول را بخواند، صدای انفجار شدیدی نمازگزاران را به خاک و خون کشید و مسجد امام علی بن ابی طالب(ع) زاهدان را که یکی از مساجد اصلی شیعیان در شهر زاهدان به شمار می آید، لرزاند. شدت حادثه به حدی بود که پیکر برخی از شهدا قابل شناسایی نبود و نظافت مسجد از قطعات ابدان شهدا وقت بسیاری برد.
در این حادثه تروریستی که ساعت 45/19 به وقوع پیوست، تعداد 180 نفر از هموطنان زخمی و یا شهید شدند که با امدادرسانی مردم و دستگاه های امدادرسانی، مجروحان به بیمارستان ها و مراکز درمانی در شهرستان زاهدان اعزام گردیدند. تعدادی از مجروحان به صورت سرپایی مداوا و از بیمارستان ترخیص شدند و حدود 50 نفر را نیز جهت ادامه درمان در بیمارستان ها و مراکز درمانی بستری کردند؛ در این حادثه دل خراش، تعداد 25 نفر از هموطنان به فیض شهادت نایل آمدند.
در پی وقوع این حادثه تروریستی، سه روز عزای عمومی در استان سیستان و بلوچستان اعلام شد. تنها چند ساعت بعد از انجام این عملیات تروریستی با اقدامات مأموران امنیتی نظامی و انتظامی، یک تیم تروریستی که از عوامل این انفجار بودند، دستگیر شدند و بازجویی از آن ها آغاز گردید. دستگیر شدگان اعتراف کردند در وارد ساختن مواد منفجره از پاکستان و انتقال آن به زاهدان و در نهایت رساندن مواد انفجاری به دست عامل اصلی جنایت نقش داشته اند. سه تن از عاملین انفجار در روز شنبه حدود یک ساعت قبل از مراسم تشییع پیکرهای پاک شهیدان، به دار آویخته شدند. اسامی این افراد عبارت است از: حاجی نوتی زهی، غلام رسول شاهورزهی و ذبیح ا... نارویی.
در مراسم تشییع پیکر این شهیدان که ساعت نه صبح روز شنبه، نهم خردادماه سال جاری، از مقابل مسجد امیرالمؤمنین(ع) یعنی از محل شهادتشان آغاز شد، نماینده ولی فقیه در استان و استاندار سیستان و بلوچستان در بیانیه ای با اعلام عزای عمومی، حادثه انفجار و شهادت تعدادی از نمازگزاران توسط اشرار کوردل را محکوم کردند و مردم را به خویشتن داری و آرامش فراخواندند. همچنین دکتر شهریاری، نماینده زاهدان در مجلس شورای اسلامی، نیز این حادثه تروریستی را محکوم نمود و اعلام داشت، همان گونه که بر حوزه های علمیه اهل تشیع نظارت می شود، براساس قانون، می بایستی برحوزه های علمیه اهل سنت نیز نظارت باشد. وی همچنین اعلام کرد که 99 درصد اهل سنت، طرفدار نظام و جمهوری اسلامی هستند و تنها یک درصد از خارج از مرزها، تحت تأثیر قرار می گیرند و این اقدامات ضدانسانی را انجام می دهند. شهریاری گفت: «چنان چه این گونه حوادث کماکان در استان صورت پذیرد، این جانب پس از انتخابات 22 خرداد، استعفاء خواهم کرد.» وی همچنین اقدام برخی از افراد در شب حادثه را که اقدام به شکستن شیشه اتومبیل ها و برخی از مکان های عمومی و اداری نموده اند، محکوم کرد و از مردم خواست به هیچ عنوان، دست به این گونه اقدامات نزنند. او اهل سنت را برادران دینی و طرفدار نظام و عاملان جنایت را وهابی خواند.
از سوی دیگر، علمای اهل سنت نیز این عملیات را وحشیانه و عاملین آن را شیطا ن صفت خواندند.
فاز دوم بحران در مراسمی که از ساعت 10 الی 12 روز یک شنبه 10/3/88 از سوی نماینده محترم ولی فقیه و استاندار سیستان و بلوچستان در محل حادثه برگزار شد؛ شکل گرفت. در این مراسم که با حضور امامان جمعه شیعه و سنی، فرمانداران، خانواده معظم شهداء و ایثارگران، مدیران و مدرسان حوزه علمیه ایران، قبایل و طوایف، اصناف و بازاریان، بسیجیان، کارکنان ادارات و ستادها و دانشگاهیان، باشکوه خاصی برگزار گردید، در انتهای مراسم، مولوی عبدالحمید، امام جماعت مسجد مکی زاهدان و همراهانشان، مورد ضرب وشتم برخی از افراد قرار گرفتند که با مداخله مردم و مأموران موضوع خاتمه یافت. متأسفانه در پی این حادثه، برخی از عوامل سوءاستفاده گر، با انتشار شایعه های تحریک کننده اقدام به درگیری و آشوب در سطح شهر زاهدان نمودند و با شایعه پراکنی در خصوص این که مولوی عبدالحمید کشته شده است، از عواطف پاک مردم سوءاستفاده نمودند که با هوشیاری علمای اهل شیعه و تسنن و سخنرانی آقای موسوی عبدالحمید از مسجد مکی، این قایله نیز پس از چند ساعت ناآرامی شهری با تلاش های متنفذین محلی و مسئولین نظام، تحت کنترل قرار گرفت.
اسامی 24 شهید، از 25 شهید حادثه بمب گذاری تروریستی مسجد امیرالمؤمنین(ع) زاهدان - یکی از شهیدان هنوز شناسایی نشده - به شرح ذیل است:
قربانعلی حمید، کوروش فیروزی، عباس میری، ابراهیم عسگری، علیرضا عسگری، جواد لکزایی، علی اکبر کده، مهدی صادقی، خسرو بازیار، علی آبیز، محمد آبیز، باقر صفری، نصیر مرعشی، محمد سعیدی، مهدی قدیمی، حمیدرضا کاظمی، اصغر فیروزی، کربلایی هادی جان آبادی، جعفری (تبعه افغانستان)، غلامحسین آرامش، علی یوسفی و محمد تهوری.
همان گونه که مقام معظم رهبری و ریاست محترم جمهوری نیز در پیام های تسلیت شان اعلام نموده اند که علمای اهل سنت با هوشیاری این گونه اعمال را محکوم نمایند و عاملین این گونه جنایت ها را مزدوران بیگانه و دشمنان قسم خورده انقلاب و اسلام بدانند، علماء اهل تسنن نیز مواضع قاطع خود را در بیزاری از مفسدانی که به نام دفاع از اهل سنت، دست به چنین جنایاتی می زنند، صریحا ابراز نمودند و مردم را از مکر دشمن آگاه می سازند.
اینک چند سئوال پیش روی طرف های درگیر در مسئله امنیت سیستان و بلوچستان وجود دارد که تحلیل گران باید به آن پاسخ دهند:
1- مسئله عبدالمالک ریگی چه وقت باید حل شود؟! چرا او این گونه آزاد است که حتی می تواند مولوی های اهل تسنن را تهدید نماید که نباید مردم را به شرکت در انتخابات دعوت کنند.
2- نقش اهل تسنن در برقراری امنیت سیستان و بلوچستان چیست؟! بالاخره بزرگان طوایف و علمای سرشناس اهل تسنن، به خصوص شخص جناب مولوی عبدالحمید چه وقت تصمیم می گیرند که برای دفع اشرار و بازگرداندن آرامش به استان تلاش نمایند.
3- نظام جمهوری اسلامی در قبال پاکستان چه می خواهد نماید؟ همیشه دولت پاکستان ادعا می کند که بر نواحی قبایلی کنترلی ندارد و اتفاقات این منطقه خارج از اختیار دولت مرکزی است ولی نمی توان از این ادعا به راحتی گذشت، چراکه دولت پاکستان با چنین ادعاهایی نقشی مهم در شکل گیری طالبان ایفا کرد و منطقه را در بحرانی مهم، درگیر ساخت.
4- سیاست نظام در قبال بعضی رفتارهای تحریک کننده شیعیان اکثریت نیز باید صریح و روشن باشد. لازم است تکلیف خود را با مقوله اختلافات شیعه و سنی و وحدت آن دو روشن کنیم. آیا ما به همان اندازه که از تحریکات و تحرکات وهابیون نگرانیم از رفتارهایی که رهبری، عاملان آن را مزدور و فعل آن را جنایت نامیدند جلوگیری می کنیم؟!
از انقلاب تا آزادی
اردیبهشت برای کردستان ماه معناداری است. سی سال پیش در همین اردیبهشت، دشت های پر از شقایق این دیار، چکمه گاه نیروهای ضد مردمی مسلحی بود که آن را به خاک و خون کشاندند و مردم مهربان و پرعاطفه کرد، برای سال ها روی خوشی و آبادانی را ندیدند. سی سال پس از آن «پنجاه وهشت» خونبار، پیرمردی که دیگر هیچ موی سیاهی در محاسنش یافت نمی شود، به کردستان بازگشت، با کوله باری از خاطرات دوران تلاش برای ناامنی زدایی در این منطقه. آدم ها و عکس ها از لحظاتی می گفتند که او هیچ موی سپیدی بر صورت نداشت و جان بر کف، در صحنه کارزار حضور می یافت. پیر و جوان، سنی و شیعه در آن سه شنبه به یاد ماندنی، پرشورترین استقبال تاریخ این قوم دلیر را رقم زدند تا برای هیچ کس، تردیدی در همدلی قوم کرد با نظام جمهوری اسلامی ایران باقی نماند.