هایپر مدیا | مرکز جامع خدمات رسانه ها / نگارش روزنامه |
|
|
اندازه فونت |
|
پرینت |
|
برش مطبوعاتی |
|
لینک خبر | جابجایی متن |
|
نظرات بینندگان |
دفاع بیگی حبیبآبادی از داوریها
ما به کیفیت شعرها نگاه میکنیم/ سمانه خداپرست
پرویز بیگی حیبیبآبادی، دبیر پنجمین جشنواره بینالمللی شعر فجر است. او در دورههای قبلی جشنواره هم عضو شورای سیاستگذاری بود، اما امسال با معرفی قائم مقام وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در امور شعر و ادب، بهعنوان مسئول برگزارکننده جشنواره، عهدهدار سمت دبیری شد. او تجربه عضویت در شورای ترانه معاونت هنری وزارت ارشاد را هم دارد. با او درباره مسائلی همچون بودجه جشنواره، داوریها و میزان اعمال ممیزی، بخش بینالملل و کاهش زمان برگزاری جشنواره صحبت کردیم. این گفتوگو بهصورت تلفنی در بین یکی از جلسات پر
پرویز بیگی حیبیبآبادی، دبیر پنجمین جشنواره بینالمللی شعر فجر است. او در دورههای قبلی جشنواره هم عضو شورای سیاستگذاری بود، اما امسال با معرفی قائم مقام وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در امور شعر و ادب، بهعنوان مسئول برگزارکننده جشنواره، عهدهدار سمت دبیری شد. او تجربه عضویت در شورای ترانه معاونت هنری وزارت ارشاد را هم دارد. با او درباره مسائلی همچون بودجه جشنواره، داوریها و میزان اعمال ممیزی، بخش بینالملل و کاهش زمان برگزاری جشنواره صحبت کردیم. این گفتوگو بهصورت تلفنی در بین یکی از جلسات پرشمار بیگی که روزهای قبل جشنواره با آن مواجه است، شکل گرفت.
از بخش بینالملل جشنواره شروع میکنم و درباره تعداد مهمانان این بخش و کشورهای شرکتکننده میپرسم. بیگی میگوید که در این بخش او و محمود اکرامیفر، مجری تصمیمات شورای سیاستگذاری هستند.
او میافزاید: «شورا تصمیم گرفت که تعدادی نزدیک به 30 شاعر پارسیگو و استاد زبان و ادبیات فارسی را از سایر کشورها دعوت کند. شرط این بود که استادان زبان فارسی سایر کشورها که زبان اصلی آنها فارسی نیست، اما در زمینه زبان و ادبیات فارسی فعالیت میکنند، دعوت شوند. 15 استاد زبان انتخاب میشوند و 15 شاعر پارسیگو و مترجم شعر فارسی؛ و چون بحث شعر فارسی است، مهمانان بیشتر از کشورهای اطراف مثل قرقیزستان، تاجیکستان، افغانستان، هند، کویت و... میآیند. بدیهی است که این کشورها حضور جاریتر و ساریتری در شعر فارسی دارند.»
درباره داوری پنجمین جشنواره شعر فجر از بیگی حبیبآبادی سئوال میکنم. او در پاسخ میگوید که در داوری، یک سری ملاکها و ارزشگذاریهای علمی تعیین شده که بر اساس آن، داورانی که مورد وثوق همهاند و از چهرههای برجسته شعر 30 سال اخیر هستند و تجربه داوری دارند، آثار را بررسی میکنند.
دبیر جشنواره شعر فجر به بررسی آثار در چهار حوزه شعر کلاسیک، شعر کودک و نوجوان، شعر سپید و نیمایی و سرود و ترانه بهصورت جداگانه اشاره و عنوان میکند: «تمام آثار، رمزگذاری شده و هیچ شاعری نیست که شعرش با اسم داوری شود. اگر در شعر تخلصی بوده، حذف شده و اگر شعر بهصورت کتاب منتشر شده به دبیرخانه ارسال شده باشد، نام کتاب و شاعر و ناشر و دیگر مشخصات کتاب، حذف شده و سپس در اختیار داوران قرار گرفته است. داوران نمراتی به آثار میدهند و بر آن اساس شعرها امتیازبندی میشوند و اگر امتیاز دو اثر برابر باشد، داوران دوباره آن آثار را مورد کنکاش قرار میدهند.»
در ادامه این گفتوگو یکی از انتقادهای همیشگی به جشنواره را مطرح میکنم. اینکه چرا جشنواره به پاتوقی برای شاعران دولتی تبدیل شده و نشانی از شاعران مستقل، چه در میان اعضای شورای سیاستگذاری، چه داوران و چه برگزیدگان نیست. بیگی حبیبآبادی معتقد است، شاعران اساسا مستقل هستند. او میگوید: «در جشنواره عنوان شده که شاعران با هر نوع سلیقه میتوانند شرکت کنند. اگر شورا موضوعی عمل میکرد، حق با شما بود. مثلا موضوع جشنواره درباره شعر آیینی بود و شاعری درباره بهار شعر سروده بود و به همین بهانه کنار گذاشته میشد، اما ما به کیفیت اهمیت میدهیم و موضوع اهمیتی ندارد.»
او در ادامه از من میپرسد که تعریفم از «شاعر مستقل» چیست؟ میگویم، شاعری که در خلوت خودش و نه برای جشنوارهها شعر میگوید و از رانتهای دولتی استفاده نمیکند و موضوع شعرش را خودش برمیگزیند.
بیگی میگوید: «چون در حوزه نشر سالها فعالیت میکنم، صادقانه میگویم که تمام ناشران از امتیازات ارشاد، شامل چند صد هزار برگ کاغذ در طول دو دهه گذشته، استفاده کردهاند که این صفحات صرف چاپ آثار شاعران هم شده است. از طرفی ما در همین جشنواره شعر فجر از افرادی مثل مهدی اخوان ثالث، منوچهر آتشی، حسین منزوی و احمدرضا احمدی تجلیل کردیم. سال گذشته کتابی چاپ شد که اشعار مهمترین شاعران ایران در آن به چاپ رسید.»
بیگی حبیبآبادی به همان کتابی اشاره دارد که شعرهای فروغ فرخزاد از آن حذف شد. با این حال ادامه میدهد: «در انتخاب داوران سعی میکنیم از همه جریانهای شعری دعوت کنیم. حال یا میپذیرند یا نمیپذیرند. اگر پذیرفتند به دیده منت و اگر نپذیرفتند، بازهم در دورههای بعد از آنها دعوت میکنیم؛ هم برای شعرخوانی و هم داوری.»
او در خصوص حذف محسن پرویز، رییس چهار دوره گذشته جشنواره شعر فجر، از شورای سیاستگذاری، با قطعیت پاسخ میدهد: «اعضای شورا را شاعران و جایگاهها تشکیل میدهند. جایگاهها عبارتند از معاون فرهنگی وزیر و رییس خانه کتاب که امسال، قائممقام وزیر در امور شعر هم به آن اضافه شده است. امسال شاعران عضو شورا همانها هستند. برخی که مشغله داشتند و نمیرسیدند بیایند، جایگزینهایی پیدا کردند. قائم مقام وزیر و رییس خانه کتاب هم هستند. معاون فرهنگی هم هست. پس میبینید که جایگاهها تغییر نکرده. چون این دوره آقای دری معاون فرهنگی هستند، در شورا نیز حضور دارند.»
از دبیر پنجمین جشنواره شعر فجر، رقم دقیق بودجه جشنواره را سئوال میکنم. او میگوید: «بودجه را الان نمیتوانم بگویم، چون هزینهها قابل پیشبینی نیست. حداقل پنج روز بعد از جشنواره میتوانم اعلام کنم.»
او درباره افزایش یا کاهش بودجه نسبت به دورههای قبل هم میگوید: «گمان من این است که بودجه افزایش پیدا نکند و احتمالا در همان اندازه یا کمتر، هزینه خواهد شد.»
بیگی حبیبآبادی در ادامه از افزایش 100 درصدی شرکتکنندگان و حضور چشمگیر جوانان سخن گفته و میافزاید: «40 هزار قطعه شعر به دبیرخانه رسیده و ما دقیقا به این نتیجه رسیدیم که این حضور پربار به بالندگی شعر کمک میکند و موجب توجه بیشتر مسئولان در سرمایهگذاریها میشود.»
در پایان مصاحبه به بیگی حبیبآبادی میگویم که یک سئوال متفاوت از شما دارم و آن اینکه خط قرمزهای شما در این جشنواره چیست؟
او میگوید: «وقتی ما در داوری به شعرها کد میدهیم، یعنی قوت و کیفیت شعر مطرح است. همهچیز را امتیازات داوران مشخص میکند، نه من. بنده فقط یک تیم داوری تشکیل میدهم و آنها هستند که آثار را بررسی میکنند. ما گفتیم بدون اعمال ممیزی آثار داوری شود.»
به دبیر جشنواره شعر فجر میگویم: «فرض کنید شعری بهدست داوران رسیده که کار محکم و باکیفیتی است و از تمام جذابیتهای قالبی و محتوایی برخوردار است. اگر این شعر درباره وقایع پس از انتخابات سال قبل باشد و جهتی داشته باشد که با برخی از سیاستگذاریها همسو نباشد، چه؟»
بیگی حبیبآبادی میگوید: «اصلا شعر اجتماعی یعنی همین. شعر اجتماعی شعری است که به اجتماع و اطراف نگاه دارد. نیاز بهنظر من ندارد. وقتی داور نام شاعر را نمیداند، چطور ممیزی کند. ما کیفیت شعر را نگاه میکنیم.»
این انگلیسیهای مهربان! / محمد یونس صالحی
نظام داد و ستد بازار، نظام رسانه در همه جای دنیا و رفتار متقابل سیاسی بین کشورها، بر مبنای قاعده هزینه - فایده تعریف میشود. ایران که نیست، «سِیو کردن مانی» در دنیای امروز از اصلیترین کارهاست. کسی یک دلار مفت پای کاری نمیریزد که نداند بهرهاش چه خواهد شد. تعدادی دستگاه رسانهای بینالمللی در دنیا هست که برای کشورهای دیگر برنامه پخش میکنند. سیدی برنامهها را که از کنار خیابان نمیخرند؛ برای تولیدش، برای جمع و جور کردن هزار کار منتهی به تولید یک برنامه، کلی هزینه میکنند. صدها دفتر این طرف و آن طرف دنیا دارند و پای آنها پول میریزند. میشود این کارها را برای سازوکار، طراحی و اداره فلان شبکه خبری بینالمللی، فایده نداشته باشد؟ شما باور میکنید؟
بگذارید سه تا و نصفی روشنفکر خوشحال پیدا شوند و بگویند توهم توطئه دارید و مثلا بیبیسی فارسی در اتفاقهای 1388 تهران، دنبال هیچ نتیجهای نبوده و پدرش در وصیتنامه نوشته بوده که: «محض رضای خدا و برای رضایت و بهرهمندی اقلیت در ایران، شبکهای راه بیندازید و برنامه پخش کنید. فارسی باشد چه بهتر!»
در انقلاب اسلامی 1357 هم میگویند رادیو فارسی بیبیسی، اخبار مربوط به انقلاب را پخش میکرده و شاه هم معتقد بوده انگلیسیها و آمریکاییها، دارند حکومت او را از بین میبرند. منتها نمیگویند همینها که میخواستند محمدرضا پهلوی نباشد و از انقلاب علیه او حمایت کردند، چرا چهار روز بعد، با انقلاب اسلامی مخالفت کردند و برای ترور رهبران انقلاب گروههای مسلح تشکیل دادند و از حمله نظامی به ایران حمایت کردند و ناوهایشان را رو به ساحل جنوبی ایران نشانه رفتند.
میلیاردها دلار پولی که دولتهای خاص، برای راه انداختن شبکههای بینالمللی تلویزیونی و رادیویی به زبان کشور مقصد – مثل ایران– هزینه میکنند، از همان پولها است که «سِیو» کردن یک دلار و پوند آن، شأنی در حد مقدسات دارد.
همان رادیو فارسی بیبیسی که اخبار انقلاب ایران را پخش میکرد در هشت سالی که با عراق جنگیدیم، کنار صدام ایستاده بود و در همه سالهای جنگ و بعد از آن، از تحریم علیه مردم ایران حمایت کرده و همین سال گذشته، لحظهشماری میکرد که کِی حکومت اسلامی در ایران از بین میرود.
آقایان سه تا و نصفی روشنفکر خوشحال! یادتان رفته؟ واقعا یادتان رفته؟