هایپر مدیا | مرکز جامع خدمات رسانه ها / نگارش روزنامه |
|
|
اندازه فونت |
|
پرینت |
|
برش مطبوعاتی |
|
لینک خبر | جابجایی متن |
|
نظرات بینندگان |
سازمان یتیمی به نام جوانان / حمید سلیمی
سازمان ملی جوانان، اکنون بدون رییس است و کسی حاضر نشده مسئولیت امور جاری این سازمان را عهدهدار شود. تا جاییکه یکی از معاونان این سازمان رسما اعلام کرده نزدیک به نیمی از کارکنان، در محل کار خود حاضر نیستند و در جرگه «دورکاران» درخواهند آمد.
ماجراهای شنیدنی سازمان ملی جوانان که آخرین رییس آن یک ماه پیش با دستور احمدینژاد برکنار شد، هنوز ادامه دارد. زیرا با وجودی که حدود یک ماه پیش حکم ریاست به نام شخص دیگری امضا شد، هنوز این سازمان بیسرپرست باقی مانده تا سازمان ملی جوانان نیز مانند مخاطبان خود، رها شود.
از روز 23 آذر، این سازمان، رییس جوان خود، مهرداد بذرپاش را از دست داد تا قرعه ریاست آن به نام فرحناز ترکستانی، معاون دانشجویی وزیر بهداشت بخورد. ولی ترکستانی پس از کش و قوس فراوان و گفتن «میآیم» و «نمیآیم»های زیاد، بر تخت بیمارستان بستری شد تا بگوید فشارهای روانی این حکم و بیماری جسمانی، او را واداشته از معاونت رییسجمهوری و ریاست سازمان جوانان چشمپوشی کند.
هرچند ترکستانی، چند روز بعد به محل کار سابقش در وزارت بهداشت و درمان بازگشت، ولی هنوز کسی پیدا نشده سکان این کشتی طوفانزده را بهدست بگیرد، زیرا از یکسو، مجلس طرحی را تصویب کرده که در صورت تصویب، سازمان ملی جوانان منحل شده و با ادغام در سازمان تربیت بدنی، «وزارت ورزش و جوانان» را تشکیل خواهد داد.
طرحی که گفته میشود دولت و نمایندگان حامی احمدینژاد در بهارستان بهشدت مخالف آن هستند، ولی برخی از نمایندگان مستقل، میگویند این طرح باعث میشود بازده دستگاه تربیت بدنی بیشتر شود و با نظارت نمایندگان بر وزارت جدیدالتأسیس، سازمانهای تشکیلدهنده آن، بودجه خود را بهتر استفاده کنند.
از سوی دیگر، با وجود قطعی شدن طرح تشکیل «وزارت ورزش و جوانان»، چهرههای بانفوذ عرصه ورزش، از جمله علی سعیدلو معاون رییسجمهوری و رییس سازمان تربیت بدنی، تمام تلاش خود را بهکار گرفتهاند تا از تصویب نهایی این طرح در سایر مراجع قانونی، به شکلی که فعلا مطرح شده، جلوگیری کنند.
ولی در این میان، سازمان ملی جوانان، همچنان بیمتولی و بیسرپرست، مانند جوانان، یتیم رها شده.
موج دورکاری
گزارشهای جسته و گریخته از سازمان ملی جوانان و دفاتر وابسته به این سازمان عریض و طویل که گفته میشود در مراکز استانها مشغول به فعالیت بودهاند، حکایت از سردرگمی کارکنان بیانگیزگی و رها شدن کارها دارد.
سازمان ملی جوانان، اکنون بدون رییس است و کسی حاضر نشده مسئولیت امور جاری این سازمان را عهدهدار شود. تا جاییکه یکی از معاونان این سازمان رسما اعلام کرده نزدیک به نیمی از کارکنان، در محل کار خود حاضر نیستند و در جرگه «دورکاران» درخواهند آمد.
اکنون خروجیهای اطلاعرسانی این سازمان نیز در وضعیت مبهمی قرار گرفتهاند. سایت رسمی سازمان ملی جوانان، روزهاست مطلب دندانگیر جدیدی منتشر نکرده است، تا معلوم شود چه تصمیمهایی در این تشکیلات گرفته میشود. آخرین مطلب سایت که ارزش خواندن دارد، نامه تشکر مهرداد بذرپاش از احمدینژاد است که در آن «برداشتن بار مسئولیت از دوش خود» را دلیل اصلی این مسأله عنوان کرده بود، نامهای که تاریخ پنجم دیماه را بر پیشانی دارد. آخرین خبر درباره عملکرد این سازمان نیز به برگزاری طرح بصائر باز میگردد. یعنی بیش از یک ماه پیش.
ناگفته پیداست در این میان، مدیران، کارکنان و حتی کادر غیراداری نیز با بلاتکلیفی در ماندن و رفتن سرگردانند. برخی از گزارشها و گفتوگوها حاکی از حاضر نشدن برخی کارمندان بر سر کار بود. از سوی دیگر خبرگزاری منتسب به این سازمان، برنا، نیز وضعیت چندان خوبی ندارد.
این خبرگزاری که پیش از این نیز (در سال 1384) با بحران روبهرو بود، با آمدن سومین رییس سازمان ملی جوانان، محمدجواد حاج علیاکبری، توانست از آن تنگنا عبور کند و با بررسی قسمتی از عملکرد گذشته خود و ایجاد تغییر در مدیران و سردبیرانش، بهعنوان یکی از خبرگزاریهای نه چندان تأثیرگذار، حضور خود را ادامه دهد، ولی امروز، بحرانی که دامن سازمان ملی جوانان را گرفته، به این مجموعه نیز سرایت کرده است.
بیشترین اخبار اختصاصی این خبرگزاری را در هفتههای گذشته، مطالبی تشکیل میدهند که در آن، معایب انحلال سازمان ملی جوانان و ادغام آن در وزارت ورزش و جوانان، بررسی میشود. مطالبی که گوینده آن نیز بهخوبی میداند عزم مجلس برای فتح سنگرهایی که پیش از این در اختیار مطلق رییسجمهوری بود، جزمتر از این سخنان است که با یکی دو عنوان مصاحبه یا تیترنویسی ژورنالیستی بتوان در آن تغییری داد.
گمشدن نگاه به آینده
با وجودی که مدیران فعلی و سابق این سازمان سعی دارند عنوان کنند انحلال در سازمان ملی جوانان اتفاق نخواهد افتاد، ولی کاهش منابع اختصاص یافته، نبود برنامهریزی منسجم برای انجام امور جاری و آینده و مهمتر از همه، عدم شفافیت در بحث «وزارت ورزش و جوانان»؛ این سازمان را در آستانه رکود کامل پیش برده است.
به تعبیر دیگر، با گم شدن حکم ریاست و شنیدههای ضد و نقیض درباره پیشنهادها و گزینههای تصدی این پست که در رسانهها میچرخد و آینده پر از ابهامی که تصویب طرح «وزارت ورزش و جوانان» در مقابل این سازمان قرار داده؛ وضعیت نابه سامان این سازمان را بیش از گذشته، دچار تنش و بیتعادلی کرده است. پیش از این، گفته میشد سازمان ملی جوانان کارکردهای غیرشفاف و بیتأثیری در حوزه وظایف و جوانان داشته، تا جایی که منتقدان این سازمان در مجلس هفتم، بارها انحلال این سازمان را در رسانهها و فراکسیون ورزش و جوانان مطرح کرده بودند، ولی با حضور مهرداد بذرپاش، اندکی از این فشارها کاسته شد تا معاون جوان رییسجمهوری، با ارائه طرحهای جنجالی و جالب توجهی مانند گواهینامه ازدواج، سامانه اینترنتی ازدواج برای جوانان و سهمیه متأهلین در کنکور، حداقل چند روزی، حرف این سازمان را بر سر زبانها بیندازد.
اکنون، سازمان بیسرپرست رها شده جوانان را کسی مدیریت نمیکند. چهرهای که گفته میشود بیشترین تلاش را برای یافتن فرد مناسب جهت تصدی ریاست این سازمان، انجام داده، حمید بقایی، معاون رییسجمهوری و رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری است که در پیشنهاد قبلی خود، قصد داشت فرحناز ترکستانی، خواهر همسر خود را بر کرسی صدر این سازمان بنشاند. وی دوباره دست بهکار شده تا برای صندلی خالی مانده، سرنشینی پیدا کند؛ ولی بهدلیل مبهم بودن آینده این سازمان و بهخصوص موضوع تشکیل وزارت «ورزش و جوانان» دیگر کسی حاضر نیست آینده خود را در نهادی تلف کند که چند ماهی بیشتر به پایان راه ندارد.
در این میان البته، تنها چیزی که مغفول مانده، بودجه 38 میلیارد تومانی این سازمان است که مخالفان بارها گفتهاند در فعالیتهای غیرواجب، بیتأثیر و غیرقابلدفاع، صرف شده است. بودجهای که زمانی تنها 2 میلیارد تومان بود، ولی با ریاست مهرداد بذرپاش، به سازمان ملی جوانان تزریق شد تا حاصل آن، طرحهایی باشد که چندی اسباب انتقاد و احیانا تعجب منتقدان بود. سازمان ملی جوانان، اکنون خود را آماده میکند تا در سیل بنیان کن ادغام در وزارت ورزش، گلیم خود را از موج به در برد، ولی از برخی اخبار مانند دورکاری 40 درصدی کارکنان آن، معلوم است شاغلان این نهاد، چندان انگیزهای برای باقی ماندن و سهم خواهی از سازمان قدرتمندی مانند تربیت بدنی ندارند، زیرا نشانههای بالا رفتن دستها و تسلیم در مقابل انحلال، از هماکنون با کوبیدن بر طبل بیانگیزگی و نپذیرفتن مسئولیت در این سازمان، عیان است. گویی سازمان ملی جوانان که زمانی داعیه پرورش جوانان میلیونی این کشور را داشت، هماکنون بیش از هر زمان دیگر، نیازمند پرورش دهندهای است تا مگر اندکی از بنیانهای آن در تهران و استانهای کشور دفاع کند، پرورش دهندهای که بعید است ریسک حذف شدن از صندلی ریاست را بهجان بخرد و با قبول حکم ریاست سازمان ملی جوانان، آینده کاری و آوازه خود را به آینده مبهم و تاریک این سازمان پیوند بزند. میتوان اکنون ادعا کرد سازمان ملی جوانان، نامی است که از لحظه خروج مهرداد بذرپاش از آن، به تاریخ امور اداری این کشور پیوسته است
گفتوگو با پرویز کرمی معاون فرهنگی سازمان ملی جوانان
طرح وزارتخانه ورزش و جوانان پخته نیست
پرویز کرمی، معاون فرهنگی سازمان ملی جوانان، معتقد است که طرح تشکیل وزارتخانه ورزش و جوانان پخته نیست و تشکیل این وزارتخانه با توجه به عملکرد سازمانهای ادغام شده، هیچ سنخیتی با هم ندارد. گفتوگوی ما با پرویز کرمی را میخوانید:
عدهای معتقدند تشکیل وزارت ورزش و جوانان موضوعی سیاسی است، نظر شما چیست؟
من، واقعا از هدف و نیت نمایندگان مجلس در زمینه تصویب این وزارتخانه اطلاعی ندارم، اما إنشاءالله نیت این نمایندگان خیر است.
نمایندگان تقریبا از یک سال و نیم پیش این موضوع را در دستور کار خود قرار دادند. اما دلایلی برای عدم سیر منطقی موضوع دارم. میدانید طرحها و لوایحی که در مجلس مطرح میشوند، باید در کمیسیونهای تخصصی مطرح شده و مورد بررسی قرار بگیرند.
سازمان ملی جوانان و سازمان تربیت بدنی، هر دو به کمیسیون فرهنگی ارتباط پیدا میکنند، اما این موضوع و لایحه، از دل کمیسیون اجتماعی بیرون آمد. پس سیر منطقی و تدریجی برای این موضوع طی نشده است. از طرفی عمده نمایندگان مخالف این وزارتخانه نیز از نمایندگان عضو کمیسیون فرهنگی که کمیسیون اصلی هر دو سازمان است، بودند. این نشان میدهد که روی این طرح، کار کارشناسی نشده است.
تشکیل این وزارتخانه سیاسی است، به این مسائل و روند آن دامن میزند. اما در اینکه نمایندگان قصد و نیت خیر داشتند، شکی ندارم.
مصوبه مجلس در برنامه چهارم توسعه، بر عدم تشکیل وزارتخانه جدید دلالت میکرد، اینهم از مسائلی است که مخالفان مطرح میکنند؟
طبق مصوبه مجلس در برنامه چهارم قرار بود، وزارتخانه یا تشکیلات جدیدی در بدنه دولت بهوجود نیاید و حتی قرار بود از حجم دولت نیز کاسته شود و دولت از تعداد وزارتخانهها بکاهد. اما مجددا مجلس قانونی را به تصویب میرساند، که نهتنها از تعداد وزارتخانهها کاسته نمیشود، بلکه وزارتخانه جدیدی نیز تشکیل میشود. این علامت سئوالی است که برخی نمایندگان مخالف آن را مطرح میساختند و مغایر با روند قانونگذاری این وزارتخانه تلقی میکردند.
آیا جنس و نوع کار در سازمان تربیت بدنی و سازمان ملی جوانان، میتواند در تشکیل وزارتخانه، مشکلاتی را بهوجود بیاورد؟ این دو سازمان همسنخ نیستند، یکی کاملا اجرایی است و دیگری سازمانی کاملا برنامهریز و سیاستگذار؟
سازمان تربیت بدنی، ماهیتا یک سازمان اجرایی و صنفی است و تشکیلات ستادی این سازمان هم هماهنگکننده بین فدراسیونها و دستجات و گروههای مختلف در عرصه ورزش است. اما سازمان ملی جوانان، صرفا ستادی، سیاستگذار و برنامهریز و پیگیر مطالبات جوانان از کلیت دولت است. مثالی میزنم، سازمان ملی جوانان متولی اشتغال جوانان نیست، اما مطالبهکننده موضوع اشتغال جوانان و پیگیری کننده هم در صف و ستاد دولت و هم در مجلس است.
از طرفی سازمان ملی جوانان بهعنوان دبیرخانه شورایعالی جوانان و با مسئولیت رییسجمهوری، از این منظر و جایگاه پیگیر اشتغال جوانان بهشمار میرود.
این سازمان و ساختار را با یک سازمان اجرایی با موضوعات بسیار متنوع و پراکنده و حاشیهدار ادغام کرده یا در تلاش برای ادغام هستند. نتیجه این میشود که وزیری خواهیم داشت، غرق در موضوعات فدراسیونها و حاشیههای ورزش که باید پاسخگوی مجلس و مخاطبان خود باشد و همزمان به فکر سیاستگذاری و پیگیری مسائل جوانان در موضوع ازدواج، اشتغال، اوقات فراغت، هویت، مشاوره، سبک زندگی و دیگر مسائل باشد. قطعا این شدنی نیست. عدم سنخیت موضوع از این منظر است.
تشکیل این وزارتخانه چه مشکلات دیگری را میتواند در پی داشته باشد؟
یکی از موضوعات، بار مالی تشکیل چنین وزارتخانهای است، البته نمایندگان مجلس مقرر کردهاند که از محل بودجه دو سازمان و صرفهجویی، بودجه وزارت ورزش و جوانان تأمین شود. با ادغام و تشکیل یک وزارتخانه جدید، بسیاری از موارد مثل تابلوها، عناوین، سربرگها، جابهجاییها، نگاهها و... همچنین ایجاد ساختارهای جدید، بار مالی در پی خواهد داشت. امیدواریم که هم شورای نگهبان در این زمینه تدبیری بیندیشد و هم خود نمایندگان که اعلام میکردند اگر لایحه به مجلس برگردد، سازمان ملی جوانان را مستثنی میکنیم، در این زمینه تجدید نظر کنند. اما نمیدانم چه تدبیری دارند.
این ساختار بیشترین لطمه را به موضوعات کلان جوانان و متولیان جوانان میزند، باید تدبیری در این زمینه اندیشیده شود تا کار پختهتر شود.
مگر لایحه تشکیل وزارت جوانان و ورزش پخته نیست؟
من علت این را که تشکیل این وزارتخانه، به فوریت و سرعت در دستور کار قرار گرفت، نمیدانم؛ اما از پیگیری مسائل شنیدهام که گویا قرار بوده چند معاونت و سازمان را با هم ادغام کنند، اما این یک مورد رأی آورد. بنیاد شهید، محیط زیست و... را در دستور داشتند، که تنها در این مورد اقدام شده و نشان میدهد کار با یک نگاه کارشناسانه و تأمل لازم پیش نرفته و با شتابزدگی تصمیمگیری شده است.
امیدوارم، نمایندگان به این موضوع با دقت نظر بیشتری نگاه کنند و کارهای خوبی را که در عرصه سیاستگذاری و برنامهریزی در عرصه جوانان شروع شده بود، با این ادغام ذیل مسائل و حواشی خرد و کلان ورزش قرار ندهند