چقدر دنبالش گشتم ... / محمد مهرآیین

محمد مهرآیین یک پهلوان است؛ نه به‎خاطر این‎که پیش از انقلاب به گروه‎های مبارز - از مؤتلفه گرفته تا مجاهدین خلق - جودو و کاراته یاد می‎داده است؛ نه به‎خاطر شرکت در عملیات‎های بسیاری علیه رژیم پهلوی و دستگیر و شکنجه‎شدن‎های پیاپی‎اش؛ نه به‎خاطر این‎که اسماعیلی مأمور تنومند ساواک، بعد از یکی از جلسات شکنجه و ضرب و شتم، او را از پشت روی زمین می‎خواباند، به دو سرباز دستور می‎دهد روی ران‎هایش بایستند و بعد کمرش را با قدرت بالا می‎کشد؛ یعنی به‎معنای واقعی کلمه کمرش را می‎شکند و نه به‎خاطر این‎ها و نه به‎خاطر خدمات پس از انقلابش و نه به‎خاطر این‎که دو فرزندش در دوران دفاع مقدس شهید شدند. محمد مهرآیین یک پهلوان است، چون هنوز ایستاده است.

روز دوازدهم بهمن، یعنی روز تشریف فرمایی امام به میهن، من مسئول یکی از بلیزر‎های یکشکل و یکرنگ مستقر در فرودگاه مهرآباد بودم. امام که تشریف آوردند، رانندهشان آمدند و ما را تا بیمارستان هزار تختخوابی رساندند و امام به عیادت زخمی‎هایی که در ایام مبارزه مجروح شده بودند رفتند. من از آن‎جا رفتم به مدرسه رفاه و آن‎جا بودم تا مدرسه برای تشریففرمایی امام آماده شد. از وقایعی که آن‎جا شاهد بودم دستگیری و محاکمه تعدادی از سران رژیم بود که بعد هم اعدام شدند، از جمله دو نفر از ساواکی‎ها، یعنی «تهرانی» و «آرش» که هرگز تصور نمی‎کردند به‎دست نیرو‎های انقلاب بیفتند. یادم می‎آید این‎‎ها به منزل ما تلفن کردند و گفتند «ما دو نفر در خانه تیمی زندگی می‎کنیم و وضع بسیار آشفته‎ای داریم، اگر قبول داری که ما تو را شکنجه نکردیم و آن‎‎ها که تو را اذیت کردند ما نبودیم، از تو خواهش می‎کنیم به‎خاطر زن و بچهمان بیا ما را خدمت آیتالله طالقانی ببر که ما از ایشان امان نامه بگیریم.» گفتم «باشد، فقط بگویید کی و کجا؟» گفتند: «بدون کلک، بدون اسلحه.» گفتم: «من اسلحهام کجا بود» و قرار شد دوباره زنگ بزنند تا با هم قرار بگذاریم و ببرمشان پیش مرحوم آیتالله طالقانی؛ که دو روز بعد فهمیدم بچه‎‎های کمیته آن‎ها را دستگیر کردهاند. آخرین‎بار که تهرانی را دیدم در زندان قصر بود، آن‎جا به‎ما می‎گفت: «خواهش می‎کنم به بچه‎هایم رسیدگی کنید، اگر من کاری کردهام، آن‎‎ها که گناهی ندارند؛ من نه در شکنجه‎‎ها دخالت داشتم، نه کسی را کشتهام!» این‎‎ها را که گفت به او گفتم: «در ماجرای اعدام مبارزان در تپه‎‎های اوین تو هم یک خشاب خالی کرده بودی.» تهرانی در پاسخ ادعا کرد: «خالی کردم، ولی به کسی نزدم.»

خدا همیشه و همهجا حجتی قرار می‎دهد. یادم نمی‎رود شبی را که دستگیرم کردند. از آن‎جا که تصورشان این بود که من مقاومت خواهم کرد، تیم کماندوهای‎شان را برای دستگیری من فرستاده بودند. وقتی مرا گرفتند همسر مرحومم کت من را به ساواکی‎ها سپرد و گفت این را به شوهرم بدهید، زمستان است و ممکن است سرما بخورد. ساواکی‎ها هم کت را داخل ماشین انداختند. با دیدن این صحنه بسیار نگران شدم؛ چراکه داخل جیب کتم کاغذ سیگاری بود که در آن شماره تعدادی از مبارزان نوشته شده بود. قرار بود شماره‎‎ها را حفظ کنم و کاغذ را معدوم کنم. احتمال داشت این‎‎ها به‎دست ساواک بیفتد و لااقل 40-30 نفر از مبارزان دستگیر شوند، که در میان‎شان هم تعدادی از دانشجو‎ها بودند و هم برخی از بازاری‎ها و این خیلی برای ما بد بود. چند ماه که از بازجویی من گذشت، مرا با آمبولانس آوردند قزلقلعه. در یک چادر اجازه ملاقات با خانوادهام را دادند. من پشت یک میز نشسته بودم که خانوادهام از وضعیت پاهایم خبردار نشوند و همسر و فرزندانم طرف دیگر، روی یک نیمکت نشسته بودند. یک مأمور ساواک هم دم در ایستاده بود که حرف‎های ما را بشنود. تا این‎که مأمور سیگارش را روی لب گذاشت تا روشن کند، اما هرچه فندک زد روشن نشد. با سرعت رفت بیرون که کبریت بگیرد و برگردد. همان لحظه از فرصت استفاده کردم و از همسرم پرسیدم «محتویات جیب کتم را چه کردی؟» پاسخ داد: «محفوظ است.» تعریف کرد همان لحظه که داشتم محتویات کت را پنهان می‎کردم، یکی از ساواکی‎های بلندمرتبه که به خانهمان یورش آوردند، از راه رسید و وضعیت مرا که دید رویش را برگرداند و گفت: «آبجی، زود باش!» خدا می‎‎داند بعد از پیروزی انقلاب چقدر دنبال این آدم گشتم که دستش را ببوسم؛ چون 40-30 نفر با شناسایی از طریق آن کاغذ، دستگیر و شکنجه می‎شدند. می‎خواهم بگویم گاهی حجت خدا را در نیرو‎های دشمنت نیز می‎توانی ببینی.

مثل شهید کلاهدوز که در میان نیرو‎های گارد شاهنشاهی بود، اما دلش برای اسلام می‎تپید.

یاد آن روز‎ها و آن شورها / محمدسرور رجایی

در آستانه سی و دومین سال پیروزی انقلاب اسلامی ایران، به رهبری حضرت امام خمینی (رحمت‎الله علیه)، هستیم. انقلابی که انرژی مضاعف مقاومت و پایداری را جهان اسلام تزریق کرد. جهاد اسلامی افغانستان نیز با الهام از پیروزی انقلاب اسلامی ایران پیش رفت و ابر قدرت شرق (شوروی) را سرنگون کرد. همسویی انقلاب اسلامی ایران و افغانستان، وجوه مشترک فراوانی دارد که پرداختن به همه آن‎ها در این مقال نمی‎گنجد. اما یکی از مهمترین آن‎‎ها دلبستگی دینی مبارزان و مجاهدان افغانستان به انقلاب اسلامی ایران است. حجت‎الاسلام والمسلمین شیخعلی احمد ذوالفقاری، از جمله طلبه‎‎های فاضل افغانستان است که در ایام نوجوانی (سال 1356) برای ادامه تحصیل وارد ایران شده است. ایشان بعد از تعطیلی حوزه‎‎های علمیه، در اوج مبارزات مردم ایران هم حضور داشته است؛ آن روز‎ها بوده و می‎تواند راوی خوبی برای بازگویی این جنبه‎های مشترک باشد.

روزی در منزل حجت‎الاسلام ذوالفقاری از ایشان پرسیدم، وقتی‎که امام رحمت‎الله علیه به ایران تشریف آوردند، شما کجا بودید؟ از آن روز‎ها آیا موضوع جالبی به‎خاطرتان مانده است که هنوز هم برای‎تان جذابیت خود را حفظ کرده باشد؟

در جواب این سئوال گفت:

وضعیت آن زمان لحظه به لحظه تغییر می‎کرد، درست مثل مسئولان رژیم پهلوی. اما اصل انقلاب و راهپیمایی‎‎های فداکارانه مردم، جذاب‎ترین موضوعی بود که هرگز از ذهن من که هیچ، از حافظه تاریخ هم پاک نخواهد شد. مبارزات مردم مسلمان ایران در آن زمان حواشی زیادی هم داشت که بعضی از آن حواشی بسیار ارزشمند هستند. به‎نظر من یکی از این حواشی که فرار شاه را از ایران جلو انداخت، آتش گرفتن سینما رکس آبادان در ماه رمضان سال 1357 بود. وقتی سینما رکس آبادان آتش گرفت و بیش از 350 نفر در آن حادثه کشته شدند. اعلامیه همدردی با خانواده‎‎های مقتولین، از سوی امام (رحمت‎الله علیه) منتشر شد که در آن، ایشان ضمن همدردی با آن‎ها ساواک را در این ماجرا دخیل دانسته بودند. از آن‎طرف شاه هم دست‎پاچه شد و اطلاعیه صادر کرد تا به‎زعم خود و عواملش، ذهنیت مردم را تخریب کند که ناکام ماند. اما سه مسأله که برای من جالب بود و هنوز هم جذابیت دارد بدین قرارند:

1- 26 دی‎ماه بود که شاه از ایران رفت یا به تعبیر دیگر پا به فرار گذاشت. پس از آن مردم به خیابان‎ها ریختند و با روشن کردن چراغ‎های ماشین‎های‎شان و بوق‎زدن‎های ممتد ابراز شادی می‎‎کردند. آن روز من هم با پای پیاده در خیابان‎‎ها راه می‎‎رفتم و فریاد شادی سر می‎دادم، بی‎آن که احساس کنم من یک افغانی هستم. من به‎عنوان یک مسلمان شیعه در شادی ملت مسلمان ایران خود را شریک می‎دانستم.

2- وقتی بختیار به قدرت رسید، در اولین سخنرانی خود گفت: من تا آخرین قطره خون خود حفظ سنگر قانون اساسی مبارزه می‎‎کنم. نخست‎وزیری او مصادف شده بود با زمستان 57 و به‎دلیل اعتصاب شرکت‎‎های نفت و پالایشگاه‎ها، مردم هم برای تهیه مواد سوختی از قبیل نفت و گازوییل در پمپ بنزین‎‎ها صف‎های طویلی تشکیل می‎‎دادند. از سوی دیگر همین مردم در راهپیمایی‎‎ها هم شرکت می‎‎کردند. بختیار که بسیار درمانده شده بود، در یکی از سخنرانی‎هایش برای توجیه تظاهرات مردمی گفته بود: مردم از بیکاری به خیابان‎ها می‎‎آیند!

3- ورود حضرت امام بعد از چند سال تبعید، اشک شوق همه مسلمانان را در آورد. آن روز من هم از شوق گریستم.

12 بهمن، روز بسیار خاطره‎انگیزی است. آن روز من در منطقه شورآباد شهرری بودم. خیلی دوست داشتم به استقبال حضرت امام بروم، اما به‎دلیل این‎که نگهبان یک کارخانه بودم، نمی‎‎توانستم بروم، و سخنرانی حضرت امام (رحمت‎الله علیه) در بهشت زهرا را گوش می‎‎کردم. چون شورآباد در نزدیکی بهشت زهرا است. آن سال‎ها مثل حالا که شلوغ نبود، می‎‎شد صدا‎‎ها را از فاصله‎‎های دور شنید. یاد آن روزگار و آن شور و اشتیاق بین مردم بخیر.

پیا مک

پیامک

نظراتتان را در مورد پنجره با ما در میان بگذارید:

20-66570019 3000101177(پیامک) www.panjerehweekly.com



902****0910 ما که آخرش نفهميديم اصول‎گريان متنقدي مثل دکتر توکلي و نادران و... کار ديگري به‎جز مخالفت با تمام برنامه‎هاي دولت خدمت‎گذار و کارشکني در امور دولت دارند يا خير؟ در اکثر موارد اين بزرگواران يا صريحا و يا ضمني در حال ابراز مخالفت زیر عناوين زيباي قانون و ابراز نظر کارشناسي هستند.. 317****0919 خدا قوت! چرا اين‎قدر به رحيمي و مشايي مي‎پردازيد، ولي مهدي و فائزه هاشمي را رها كرده‎ايد؟! 374****0917 سلام بر عزيزان پنجره، خداقوت! زيرپوست شهر از فرشاد مهدي‎پور به دلم نشست. 598****0919 سلام بهتر نمي‎بود. اگه در شماره 77 unthinkable را «غير‎قابل‎تصور» ترجمه مي‎كرديد؟ 010****0911 مجله شما جالب نيست. «جدول» ندارد. 249****0935 سلام درست است که ما به آقاي احمدي‎نژاد رأي داديم، ولي اين دليل نمي‎شود که کارهاي او را نقد نکنيم. افشاگري‎هاي صحيح و سالم و همچنين پيگيري جريان مشايي و رحيمي به صلاح نظام است. 319****0935 وقایع اختلافيه آخر مجله صفحه بي‎نمکي است. خدايی خودتان مي‎خوانيد چه حسي بهتان دست مي‎دهد؟! 532****0936 سلام. از مجلات خيلي خوبيد (نه عالي). لطفا در مورد وهابيت، بهاييت و... اعتقادات احمقانه‎شان بنویسید. در مورد «کابالا» هم که منشأ اين بدبختي است، تفسير بگذاريد. 469****0910 مجله وزين‎تان را هر هفته مي‎خوانم و آرشيوي از آن دارم، لطفا درباره شهدا، زيرکي يهوديان در تاريخ، آدرس سايت‎هاي اسلامي و تخصصي، اخلاق اسلامي و وظايف يک مسلمان هم بنويسيد. 412****0912 چند شماره است از کيفيت مطالب مجله کاسته شده (مخصوصا شماره‎هاي 78 و 79)، اين را گفتم که هشدار بدهم در صورت ادامه اين روند، ديگر به‎طور منظم مجله‎تان را نخواهم خريد. 094****0911 مقالات سيدمحمد روحانى در شأن مجله‎تان نيست. 910****0912 همه مي‎دانيم که وزير راه عليه‎السلام نبود و عملکرد خيلي درخشاني هم نداشت. اما در همين مجلس هشتم نيز تقاضاي استيضاح وزير آموزش و پرورش را به‎طور ديگري بررسي کردند و آخر سر هم پس گرفتند. مجلس و هيأت ر‎یيسه‎اش با این استیضاح پاسخ نامه احمدي‎نژاد را دادند. 383****0912 با سلام و تشکر از زحمات شما. در مورد گزارش ويژه اين شماره که به عملکرد دکتر بهبهاني پرداخت شد:

1. ناوگان حمل‎ونقل فرسوده موجود را دست هرکسي بدهيد، عملکرد بهتري نخواهد داشت و بسياري از این اتفاقات اجتناب‎ناپذير است.

2. اگر فردي با تجربه و علم دکتر بهبهاني نتواند وزارت راه را مديريت کند، چه‎کسي مي‎تواند؟

3. تا به‎حال وزارت راه سهم بيشترين استضياح وزير را داشته و هميشه در گذشته و حال نمايندگان حول يک سري حرف‎هاي اکثرا تکراري است.

4. متأسفانه با تمام خوش‎بيني که دارم، اين عمل مجلس را سياسي مي‎بينم.

249****0935 سلام و درود خدا بر شما. اين هفته وقايع اختلافيه (مسابقه بزرگ سبزانديشي باجايزه) فوق‎العاده بود. از آقاي مهدي‎نژاد بيشتر استفاده کنيد. 125****0935 عاقبت نامه‎نگارى ریيس‎جمهوری به نمايندگان مجلس (گلايه نسبت به كارشكنى‎هاى غيرقانونى عليه دولت در مجمع تشخيص مصلحت نظام) مي‎شود عدم رأى اعتماد به وزير راه دولت و حذف دکتر بهبهانى به همين سادگى.