بازار قیمت انسان / جواد محدثي

زندگی، صحنه آزمایش است.

و عمرها، فرصت فراگیری و امتحان دادن و جواب گفتن.

برای موفقیت در این آزمون هم جایزه تعیین کرده‎اند و آن «فلاح» و رستگاری و سعادت ابدی است و قیامت، روز اهدای این جایزه بزرگ است.

هر که «قدر» خود را نشناخت و خود را به‎راحتی به این و آن فروخت و به اندک قانع شد و به آسانی «تسلیم» هوای نفس و وسوسه ابلیس گشت، معلوم می‎شود که از بازار «قیمت انسان» بی‎خبر است.

تاریخ اسلام، آکنده از کسانی است که در این آزمون شکست خوردند.

نان خدا خوردند و پیروی شیطان کردند.

دم از دین زدند، ولی برده دنیا شدند.

شعار حق دادند، ولی باطل در دل‎شان خانه کرده بود.

چهره‎های تابناک و درخشانی هم بودند که اهل معرفت و بصیرت و وفا بودند و در همه آزمون‎ها موفق گشتند. ولی بازندگان هم کم نبودند که علی‎رغم آن‎همه تابلو و نشانه و آیه و علامت و چراغ و روشنایی، بازهم بیراهه رفتند و در دام و دامن شیطان افتادند. چه در زمان رسول خدا (صلی‎الله علیه و آله و سلم)، چه در عصر ولایت علوی، چه در حادثه عاشورا که «خندق کربلا» صف حق و باطل را جدا کرد و مرزی میان مدعیان دروغین و صالحان اهل یقین ایجاد کرد.

در کوفه بی‎وفایی، کمی آن‎سوتر از «فرات بیداری»، نان حسین خوردن و «زاد یزید» بردن، سبب شد که کسانی نمک‎گیر آل‎امیه شوند و بر صاحبان اصلی «ولایت»، تهمت «خروج» زنند؛ صاحب‎خانه را «خارجی» گفتند و خون جاری در رگ‎های دین را «هدر» دانستند.

شریح‎ها به مباح بودن خون حسین (علیه‎السلام) فتوا دادند و در کنار خوان خائنانه یزید، «هل من یزید»گویان، نعش حریت را زیر سم اسب‎های قدرت و ریاست لگدکوب کردند.

نه به دنیا رسیدند، نه به آخرت.

هم این را باختند، هم آن را (خسر الدنیا و الآخره، ذلک هو الخسران المبین).

و... هنوز هم امتحان پابرجاست.

در هر زمان، عاشورایی برپاست و باید تکلیف خود را روشن کرد که آن سوی خندقیم، یا این سو؟

با سپاه مهاجم ابوسفیانیم یا مدافعان جان برکف دین و قرآن؟

با خداییم یا ابلیس؟

خودی هستیم یا بیگانه؟

قبولیم یا مردود؟

اهل سعادتیم یا اهل شقاوت؟

سنت الهی «امتحان» همیشگی و همگانی و همه‎جایی است و کسی از آن مستثنی نیست. لیکن آزمون هرکس به فراخور ایمانش، ادعایش، جایگاهش، میدان نفوذش و قلمرو حضورش خواهد بود.

خوشا به حال کامیابان در امتحانات الهی!

بایسته‎های حفظ و گسترش یک انقلاب / دکتر علیرضا زاکانی

تقارن سی و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ملت رشید ایران با خیزش مردمی در برخی کشورهای منطقه به‎ویژه مصر و تونس، طلیعه‎ای روشن و امیدآفرین را فراروی نهضت بیداری اسلامی قرار داده و اسباب یأس و ناامیدی دشمنان اسلام و بشریت را فراهم کرده است. این نوید، گامی در جهت تحقق وعده الهی در حاکمیت مستضعفان بر کره خاکی و پیام آشکاری در مسیر پیش‎بینی امام راحل روشن‎ضمیر ماست که فرمود این قرن، قرن غلبه مستضعفان بر مستکبران خواهد بود.

تقارن سی و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ملت رشید ایران با خیزش مردمی در برخی کشورهای منطقه به‎ویژه مصر و تونس، طلیعه‎ای روشن و امیدآفرین را فراروی نهضت بیداری اسلامی قرار داده و اسباب یأس و ناامیدی دشمنان اسلام و بشریت را فراهم کرده است. این نوید، گامی در جهت تحقق وعده الهی در حاکمیت مستضعفان بر کره خاکی و پیام آشکاری در مسیر پیش‎بینی امام راحل روشن‎ضمیر ماست که فرمود این قرن، قرن غلبه مستضعفان بر مستکبران خواهد بود.

امروز در آستانه شروع سی و سومین سال بعد از تشکیل نظام اسلامی، علی‎رغم خواست نظام سلطه و همه توطئه‎های آن بر ضد مسلمانان و مستضعفان جهان به‎ویژه مردم شریف کشور عزیزمان، میراث گران‎بهای امام عظیم‎الشأن‎مان در دستان ماست و رساندن پیام آن و فراتر از آن ساختن جامعه و الگویی نمونه بر مبنای آرمان‎ها و شعارهای این انقلاب بر عهده ما گذاشته شده است. برای شناخت و انجام مسئولیت‎های خود بهتر است نیم‎نگاهی به گذشته کنیم و با دقت در شرایط کنونی وظایف خویش را بازشناسیم.

1- با پیروزی مردم شریف ایران اسلامی در سال 1357، امام عزیزمان در دو عرصه داخلی و خارجی و در دو بعد نظری و عملی به پیروزی رسید و حقانیت اندیشه و روش خود را به رخ مخالفان و رقبا کشید. در داخل کشور، امام با طیفی از همراهان و مخالفان رژیم سفاک پهلوی مبارزه کرد. ایشان در دو حوزه اندیشه و روش در برابر باستان‎گرایی و سلطنت‎طلبی با حمایت آشکار از شاه، متحجرین و عناصر انجمن حجتیه با تعریف غلط از دین و مسئولیت‎های آن و دعوت به سکوت در برابر فساد حکومت پهلوی، جبهه ملی با اندیشه به‎ظاهر ملی‎گرایانه محض، نهضت آزادی با اندیشه التقاطی میان اسلام و مکاتب غربی و با خواست استمرار حکومت سفاک محمدرضا و اصلاحات پارلمانتاریستی صرف و رفرم‎های حداقلی با حفظ حاکمیت رژیم ستم شاهی، منافقین خلق با تفکر التقاطی از نوع اسلامی مارکسیستی و سرانجام گروه‎های مارکسیست که روش مبارزه خود را حرکت‎های محدود مسلحانه انتخاب کرده بودند؛ با طرح اسلام ناب محمدی (صلی‎الله علیه و آله و سلم) و در عمل نیز با درس‎آموزی از روش مبارزه انبیای الهی در آگاه‎سازی و بیداری توده‎های مردم و پی‎گیری قیام آن‎ها؛ به پیروزی رسید و حقانیت خود و مکتب خویش را به اثبات رساند. در حوزه جهانی نیز در مقابل نظام سلطه و بلوک غربی آن - که با تلاشی قریب 400 سال می‎کوشید با لیبرال سرمایه‎داری و با شعار آزادی، مسئولیت‎های اجتماعی دین را نفی کند - و همچنین در مقابل مارکسیست‎هایی که در قالب بلوک شرق با شعار مساوات و برابری به نفی دین می‎پرداختند، امام با ارایه تعریفی جامع از اسلام، هم عدالت وآزادی را به‎درستی معنا کرد و هم گوهر معنویت و دین‎داری را فراروی انسان‎های آزاده نمایان ساخت و در روش مبارزه نیز بدون اتکا به هیچ‎یک از قدرت‎های جهانی، با شعار نه شرقی و نه غربی و نیز با نفی سلطه‎گری آنان، مستقل بودن در مبارزه را به دیگران آموخت و ارزش و مسئولیت‎های دین در حوزه فردی و اجتماعی و همچنین اهمیت خواست و اراده عمومی مردم در هر کشور و گوهر استقلال آن‎ها را نمایان کرد تا جایی‎که به‎سرعت این انقلاب بزرگ الگویی برای مردم مستضعف و مسلمان شد و منشأ برکاتی همچون نهضت بیداری اسلامی و رشد و آگاهی در بین مستضعفان جهان گردید.

2- به علت اهمیت و اثربخشی کار بنیان‎گذار کبیر انقلاب اسلامی و ملت غیور و مسلمان ایران اسلامی، بدخواهان و دشمنان داخلی و خارجی در این 32 سال کوشیدند تا به طرق مختلف نظام اسلامی را منقرض، منفعل و یا مجذوب و تسلیم رنگ و لعاب غربی کنند و یا لااقل آن را محدود و درونی سازند. از سال 1357 تاکنون، شکست‎خوردگان از امام در پیروزی انقلاب که فهرستی اجمالی از نام آن‎ها در بند یک گذشت؛ هر یک و یا با هم‎افزایی با یکدیگر برای انتقام از امام و مردم نجیب ایران اسلامی، انواع دسیسه‎ها و خیانت‎ها و جنایت‎ها را به انجام رساندند و البته سرافکندگی و شکست‎های مکرر دیگری را نیز به مدد الهی تجربه کردند تا جایی‎که در سال قبل، در پی کار و برنامه‎ریزی درازمدت و تلاشی که بعد از جنگ تحمیلی در زدودن اعتقادات جامعه و در قالب تهاجم فرهنگی و جنگی نرم آغاز کرده بودند یک‎جا با هم در جبهه‎ای متحد شدند و در کنار ریزش‎های انقلاب اسلامی که طی 31 سال به مطامع خود نرسیده بودند و یا خسته و بریده از قافله انقلاب جا مانده بودند، قرار گرفته و عناصر انقلابی بی‎بصیرت را نیز سیاهی لشکر و یا باربر موقت خویش قرار دادند و با قدرت‎طلبی و قانون‎شکنی، حریم ارزش‎های اسلامی به‎ویژه ولایت فقیه و مردم‎سالاری دینی و حقوق مردم به‎عنوان صاحبان واقعی نظام و کشور را نادیده گرفتند و در حق اسلام، ملت مسلمان و رهبری عالی‎مقام آن خیانت، ظلم و جفا روا داشتند و به خیال خود با فتنه‎گری، امید خلاصی از کابوس همیشگی انقلاب اسلامی را داشتند که به لطف خداوند بزرگ مجددا نیز سیاه‎رویی و سرافکندگی نصیب‎شان شد و البته با افزون شدن بار ظلم و گناه خود، طعم شکست و سرافکندگی جدیدی را تجربه کردند و صد البته برای ما نیز تجربه و افتخاری دیگر به یادگار گذاشتند.

3- کوتاه سخن آن‎که امروز پرچم جبهه حق در جهان، در دستان پرتوان ملت مسلمان ایران و به رهبری خلف صالح امام بزرگوار است که بی‎شک استمرار و دوام آن، نفی نظام سلطه را در پی خواهد داشت و از این‎روست که وجود ما به منزله نبود غارت‎گران جهانی است و دوام آن‎ها، توطئه و مزاحمت همیشگی برای ما خواهد داشت. استمرار و حضور ما نیز با ساختن معنوی و مادی کشور و تلاش برای زمینه‎سازی و تحقق تمدن اسلامی میسر خواهد بود؛ امری که بر پایه وحدت و حضور همه آحاد ملت و با تبعیت و پشتیبانی از ولایت فقیه و با تکیه بر اندیشه اسلام ناب محمدی میسر می‎شود. در این راستا اصول‎گرایان در حکومت به‎ویژه در دولت و مجلس وظایف سنگین‎تری دارند که عدم توجه به آن‎ها با دعواهای بی‎حاصل سختی کار را بیشتر و راه رسیدن به اهداف متعالی انقلاب اسلامی را سخت‎تر می‎کند. لذا باید کوشید با همتی مضاعف با تبعیت از رهبر فرزانه انقلاب، اختلافات را کنار گذاشته و با تلاش و کاری صدچندان، با خدمت به مردم شریف‎مان، کشور را بسازیم و بدخواهان را ناامید کنیم. ان‎شاءالله

از انقلاب ایران تا انقلاب مصر

در عصر رستاخیز اسلامی، در میان کشورهای اسلامی، سرزمین قبطیان تنها کشوری است که شباهت بسیاری به سرزمین پارسی دارد:

1. مصر همچون ایران از تمدنی کهن و باستانی برخوردار است؛ هرچند پارسیان در حفظ و نگاهداری هویت ایرانی خود موفق‎تر از مصریان بوده‎اند.

2. مصر به مانند ایران که بر سر تنگه استراتژیک هرمز نشسته است، کانال بسیار مهم سوئز را در دل خود جای داده است و همچون ایران در منطقه‎ای استراتژیک و بسیار مهم قرار گرفته است.

3. مصر مشابه ایران از منابع طبیعی غنی و ثروت خداداد سرشار برخوردار است و یکی از مهم‎ترین تأمین‎کنندگان مواد غذایی در میان کشورهای عربی است.

4. مصر از پتانسیل جمعیتی خوبی در میان کشورهای اسلامی برخوردار است و به مانند ایران، جمعیتی بیش از 70 میلیون دارد که اکثریت مطلق آنان را مسلمانان تشکیل می‎دهند و از این نظر از نقطه قوت خوبی برای مواجهه با تجاوزات خارجی برخوردار است.

5. سرزمین مصر همچون سرزمین ایران، پرورش دهنده متفکران و مبارزان بزرگی بوده و چهره‎های شاخصی چون شیخ «محمد عبده» و «حسن البنا» را در تاریخ معاصر خود دیده است.

6. مصر به مانند ایران که پایگاه اصلی شیعیان جهان به‎شمار می‎رود، پایگاه اصلی جهان سنت محسوب می‎شود و اگر کانون تربیت علمای بزرگ شیعی در ایران و در شهر قم قرار دارد، مدرسه کهن و بزرگ الازهر نیز کانون تربیت علمای سنی است.

7. در سرزمین پارسی و در میان مصریان، شبه روشنفکران جهان سومی نزدیک دو قرن است که عَلم غرب‎گرایی بلند کرده‎اند؛ با وجود این، در هر دو سرزمین، اسلام‎گرایی و اسلام‎خواهی با عبور از غرب‎گرایی، روندی رو به رشد در سطح و عمق داشته است.

برخلاف آن چه پنداشته می‎شود، هیچ یک از کشورهای دیگر اسلامی دارای همه این ویژگی‎های مهم و اساسی نیستند:

1. عربستان سعودی به‎عنوان یکی از مدعیان جهان اسلام، از اختلافات درونی هرچند خاموش، اما بزرگ رنج می‎برد که در هر لحظه امکان منفجر شدن دارد؛ اختلافات ناشی از مشاجرات عمیق مذهبی، به‎علت تندروی‎های جریان سلفی، رقابت‎های میان شاهزادگان سعودی و حسادت‎های ساکنان حجاز و مناطق شرقی، به‎دلیل زیاده‎خواهی‎های ساکنان نجد. ‎اندیشه سیاسی برخاسته از نجد عربستان به‎علت تندروی و تحجر مذهبی، از پتانیسل لازم برای تبدیل شدن به یک مدل فراگیر برخوردار نیست و هرچند در یک دهه گذشته، با دوپینگ دلارهای نفتی سروصدایی در جهان به راه‎انداخته است، اما با همان سرعت دوران افول را سپری می‎کند. و سرانجام این که سرزمین سعودی از پتانسیل جمعیتی مناسبی برخوردار نیست.

2. ترکیه با وجود تبدیل شدن به یک قدرت صنعتی و اقتصادی، فاقد یک مدل فکری اسلامی است و اصولا یکی از نکات تعجب‎برانگیز تاریخ چندصد ساله امپراتوری عثمانی، عدم تولید ‎اندیشه سیاسی و فلسفی است.

از این‎روست که انقلاب مصر، برخلاف آن چه تلاش می‎شود تا نفی شده یا پوشیده بماند، از ویژگی‎هایی نزدیک به انقلاب ایران برخوردار است و از اهمیتی به ‎اندازه آن. پیروزی تمام عیار انقلاب مصر می‎تواند نتایج بسیار مبارکی برای جهان اسلام به‎همراه داشته باشد:

1. دومین بال جهان اسلام در کنار بال ایرانی، برای گسترش رستاخیز اسلامی، به حرکت در می‎‎آید و به تدریج بادهای آن شمال آفریقا و سایر کشورهای عربی را به جنبش در می‎آورد.

2. اسراییل، به‎عنوان بزرگ‎ترین خطر معاصر جهان اسلام، ضربه‎ای هولناک می‎خورد، چراکه عملا حلقه جریان سازش گسسته می‎شود و حلقه مقاومت اسلامی محکم‎تر و نیرومندتر از گذشته ادامه می‎یابد.

3. اسلام سنی میانه‎رو با گرایش‎های تقریبی، اسلام متحجر سلفی را به عقب می‎راند و راه برای نزدیکی میان شیعیان و اهل سنت، بازتر می‎شود.

با این همه انقلاب مصر در این شرایط حساس، به علت نداشتن یک رهبر هوشیار و کاریزماتیک، با خطر شکست یا انحراف روبه‎روست:

1. دست نامرئی جهان سرمایه‎داری صهیونیستی، جریان تکفیری را به جان گروه‎های مختلف مردم بیندازد و با به راه‎ انداختن حمام خون در میان مردم، راه را برای زدن برچسب‎های مختلف به انقلابیون اصیل بازکند و همچون الجزایر دست به سرکوب دوباره جریان‎های انقلابی بزند.

2. شبه‎روشنفکران غرب‎گرا و وابسته، با سوءاستفاده از وضعیت موجود و حمایت جهان غرب، زمام قدرت را در دست بگیرند و واسطه انتقال قدرت به پنجه آهنین دیگری در مصر شوند