هایپر مدیا | مرکز جامع خدمات رسانه ها / نگارش روزنامه |
|
|
اندازه فونت |
|
پرینت |
|
برش مطبوعاتی |
|
لینک خبر | جابجایی متن |
|
نظرات بینندگان |
جدیدترین درخواست غیرمنطقی اتحادیه عرب
سران کشور های عضو اتحادیه عرب در بیانیه پایانی نشست خود در شهر سرت لیبی، ضمن حمایت از ادعای حاکمیت امارات بر جزایر سه گانه ایرانی در خلیج فارس، انجام اقدامات و بهره گیری از وسایل مسالمت آمیز توسط امارات، برای بازگرداندن حاکمیتش بر این جزایر(!) را تأیید کرد.
در بند پنجم بیانیه پایانی نشست عادی بیست و دوم سران کشور های عربی، در لیبی آمده است:
«برای حفظ روابط برادرانه عربی ایرانی، دوباره از دولت ایران می خواهیم که از سه جزیره اماراتی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی عقب نشینی کند و این سه جزیره را به حاکمیت امارات بازگرداند.
همچنین از موضع دولت امارات برای پی گیری اقدامات و وسایل مسالمت آمیز برای بازگرداندن جزایر سه گانه تقدیر می شود. از معمر قذافی رهبر لیبی می خواهیم تلاش های خود را میان ایران و امارات ادامه دهد تا با ارجاع موضوع جزایر سه گانه به دادگاه بین المللی موافقت شود.»
اهمیت استراتژیک و نظامی جزایر
امروزه که دو سوم نفت مورد نیاز صنایع اروپای غربی باید از تنگه هرمز بگذرد، اهمیت جزایر تنب کوچک و تنب بزرگ و ابوموسی بیش از پیش روشن می شود و کافی است که یک دولت بر این جزایر دست یابد و راه صدور نفت را از خلیج فارس ببندد. بنابراین این سه جزیره بیش از هر چیز دارای اهمیت استراتژیک و نظامی هستند.
سندسازی اماراتی ها و چاپ چند کتاب تکراری
امارات متحده عربی از سال 1992 تاکنون، اقدام به تهیه اوراقی گزینشی از مجموعه 11 هزار نامه، تلگراف و گزارش اداره نایب السلطنه انگلیس در هند که مربوط به سال های 1860 تا 1971 است، کرده و چند کتاب تکراری در این خصوص به چاپ رسانده است. مهمترین مجموعه تهیه شده در این خصوص در کتابی تحت عنوان «منازعه امارات و ایران پیرامون جزایر سه گانه بر اساس اسناد انگلیس» توسط آقای ولید حمدی که یک تبعه عراق است، تهیه و در سال 1993 در لندن به چاپ رسیده و سپس این کتاب پایه و اساس ادعا های مطبوعات و کتب و مقالات اماراتی ها شده و تاکنون حداقل 100 مقاله و نوشته یا اظهارنظر در این خصوص از سوی اماراتی ها منتشر شده است. جالب این که از این مکاتبات بی ارزش به عنوان اسناد قانونی یاد کرده، اسنادی که با کمی ریزبینی می تواند بیشتر به نفع ایران تمام شود تا امارات؛ موضوعی که به تازگی بسیاری از عرب ها هم متوجه آن شده اند.
مالکیت ایران زمانی که کشوری به نام امارات وجود نداشت!
زمانی که این جزایر به ایران مسترد شد، کشوری به نام امارات متحده عربی وجود نداشته و امیران محلی یا شیوخ قبائل هفت گانه که بعد ها متحد شدند، در فاصله سال های 1820 تا 1971 حتی بر زادگاه و محل سکونت خود نیز حاکمیت مؤثر نداشته اند؛ یک نمونه آن سندی است که انگلیسی ها قرارداد شیخ را با شرکت آلمانی لغو می کنند و به وی هشدار می دهند که بدون اجازه انگلیسی ها حق بستن هیچ گونه قرارداد ندارد.
آغاز تلاش های امارات
در سال 1371 هنگامی که تلاش آمریکا و غرب برای انزوای بین المللی ایران به دلیل مسئله سلمان رشدی شدت یافته بود، امارات متحده عربی فرصت را غنیمت شمرد و به بهانه توقیف کشتی «خاطر»، زمان را برای تاخت و تاز درخصوص ادعا های واهی خود مناسب یافت.
انصاف نسل اول اماراتيها
نسل اول اماراتی ها، به مالکیت ایران بر جزایر باور داشتند و شیخ رأس الخیمه حداقل سه بار 1904-1935-1949 پرچم خود را در جهت دوستی با ایران، از تنب جمع کرد؛ ولی انگلیسی ها هر بار او را تهدید کردند که در صورتی که به موضوع پرچم و مالکیت تنب همچنان کم توجه باشد، پرچم شارجه را به جای رأس الخیمه بر تنب نصب خواهند کرد.
جزايري فاقد سكونت
جزایر سه گانه فاقد سکونت دایمی بوده و تنها جزیره ابوموسی است که در اواخر قرن 19 به سکونت گاه دایمی تعدادی از ماهی گیران و دامداران ایرانی بندری و بلوچ تبار، تبدیل شده است. تنب کوچک نیز به دلیل عدم وجود آب شرب در آن، هیچ گاه سکونت گاه انسان نبوده و حتی برای استراحت صیادان و مسافرین عازم زیارت حج و تجار نیز کاربرد نداشته است.
استدلال عجیب اماراتی ها
اماراتی ها از چند هزار سال سابقه حکومت ایران بر سواحل خلیج فارس فقط به زنجیره حوادث سال های 1887 تا 1971 علاقه مند بوده، و از تاریخ قدیم و نقشه قدیمی بیزار می نمایند. از آن جا که این اسناد و نقشه ها همگی ادعای ایران را تأیید می کنند، آن ها مدعی هستند که حقوق بین الملل در دعاوی به گذشته ها نگاه نمی کند و دوره معاصر ملاک قضاوت قرار می گیرد.
سه حادثه مهم تاریخساز
یک مرور اجمالی بر سیر حوادث مربوط به اعمال حاکمیت بر جزایر سهگانه نشان می دهد که سه حادثه مهم بیش از دیگر فراز و فرودهای تاریخی در این زمینه قابل اعتناست: اعمال حاکمیت مستقیم ایران بر جزایر سهگانه در سال 1887 میلادی (1266 شمسی)، اشغال جزایر سهگانه در سال 1903 میلادی (1282 شمسی) توسط نیرو های بریتانیایی به دلیل ضعف و غفلت دولت وقت ایران و بازپسگیری آن جزایر توسط نیرو های مسلح ایرانی در سال 1971 میلادی (1350 شمسی) و در آستانه تأسیس دولت امارات متحده عربی که پرچم ایران در آن جزایر مجددا به استقرار درآمد.
شروع دوباره منازعه ایران- انگلیس
در سال 1877 دولت ایران که متوجه شده بود که در ابوموسی و تنب بزرگ، تجارت و صیادی رونق پیدا کرده است، تصمیم گرفت که برخلاف گذشته که به دلیل فقر و نبود امکانات، سکنه معدود آن از مالیات معاف بودند، بر آن ها مالیات وضع کند. این اقدام با مخالفت انگلیسی ها مواجه شد، اما چون نمی توانستند آن جا را متعلق به انگلیس بنامند، مدعی شدند که این جزیره تحت الحمایه آن هاست و به شیخ رأس الخیمه تعلق دارد، از این جا بود که منازعه مستمر بر سر ابوموسی درگرفت، ولی ایرانی ها بر ایرانی بودن جزایر و اعمال حق تاریخی و جغرافیایی خود تأکید می کردند و علی رغم تهدید انگلیس، ایران پرچم خود را بر فراز این جزایر برافراشت.
بازگشت جزایر سه گانه پ موقعیت جغرافیایی
اهمیت خلیج فارس از نقطه نظر جغرافیایی به علت ارتباط آن با اقیانوس هند، از طریق تنگه هرمز است که این جزایر در آن قرار گرفته اند. این جزایر در جنوبی ترین نقطه خلیج فارس در تنگه هرمز واقع شده اند. تنب بزرگ با نزدیکترین ساحل ایران (جزیره قشم) در حدود 25 کیلومتر فاصله دارد، در حالی که فاصله رأس الخیمه تا این جزیره حدود 70 کیلومتر است. تنب کوچک در 13 کیلومتری غرب جزیره تنب بزرگ قرار داشته و فاصله آن با نزدیکترین ساحل ایران (بندر لنگه) 37 کیلومتر است. تنب کوچک تقریبا فاقد سکنه بود. سکنه تنب بزرگ در زمان بازپس گیری، حدود 300 نفر بود و جمعیت ابوموسی نیز از 700 نفر تجاوز نمی کرد. ابوموسی که از تنب ها بزرگ تر است و شاید دو برابر تنب بزرگ باشد، در 96 کیلومتری ایران قرار دارد و علاوه بر داشتن ذخایر نفتی، دارای خاک سرخ است که امتیاز آن را در گذشته یک کمپانی انگلیسی گرفته بود. س از 100 سال
پس از 100 سال گفت وگو و مجادله مداوم مقامات دولتی ایران علیه بریتانیا، سرانجام در روز نهم آذر 1350 جزایر غصب شده ایرانی از سوی بریتانیا، به مام وطن بازگشت و بارضایت جامعه بین المللی و مسکوت ماندن موضوع در شورای امنیت، و سپس با امضای قرارداد الجزیره، عراق و امارات نیز ادعا های واهی خود را تقریبا ر ها کردند. اما با برقراری جمهوری اسلامی مجددا دو کشور فوق و به ویژه صدام ادعا های خود را از نو تکرار کردند و حتی موضوع جزایر سه گانه یکی از بهانه های صدام برای حمله به ایران قرار گرفت.