هفته نامه پنجره | شماره 42 | ویژه نامه

اندازه فونت

پرینت

برش مطبوعاتی

لینک خبر

جابجایی متن

نظرات بینندگان

حضور

به ‎نظر حضرتعالی که سال‌ ‎ها در خدمت ایشان بودید و هم در نماز برکاتی ایشان شرکت داشتيد و هم درس و محفل انس ایشان را درک ‌کردید، شخصیتی مانند آقای بهجت با آن هروله هر روزش از مسجد تا حرم بی‌بی و زیارت عاشورا خواندنش که داعیه توحید و تولا و تبرا را دارند، برای نسل‌ ‎های آینده آیا قابل تکرار هست یا خیر؟

اولا باید اعتراف کنم که حضور بنده در درس ایشان، هیچ دلیلی بر این ‎ كه بنده لیاقت استفاده از آيت ‎الله بهجت را داشتم نیست و خیلی متأسفم و باید اعتراف کنم که علی‌رغم این ‎که بیش از پانزده سال من مرتب در درس ایشان شرکت می ‎‌کردم، در امور معنوی لیاقت استفاده از بهره ‎‎های معنوی ایشان را نداشتم، والا من اگر لیاقت داشتم در ظرف این پانزده سال اقلا یک تکانی خورده بودم، یک قدمی برداشته بودم که متأسفانه روز به روز بر گناهانم افزوده و بارم سنگین شده.

اما نسبت به معرفت مقام ایشان، حقیقت این است که زبانم قاصر است از این که راجع به چنین شخصیت‌ ‎هایی اظهارنظر کنم که این ‎‎ها در چه مقامی هستند و کسی مثل آن ‎‎ها هست یا نیست. آن ‎چه من به ‎طور کلی از آموزه ‎‎های امثال مرحوم آیت ‎الله بهجت(رض) و منابع فرمایشات ‎شان (آیات و روایات) استفاده کردم، این است که ما در هیچ حالی حق نداریم از وجود بندگان خاص خدا ناامید شویم. خدا ذخائری دارد در میان بندگانش که همه را معرفی نمی‌کند، اولیای خدا مستور هستند، گاهی مسائلی اقتضا می ‎‌کند که بعضی‌های ‎شان شناخته شوند. شاید مثلا کسانی که اساتید آقای بهجت را دیده بودند، فکر می ‎‌کردند کسی مثل آن ‎‎ها پیدا نخواهد شد، ما هم باور نمی‌کردیم که آقای بهجت چنین مقاماتی را دارند. یعنی ایشان را به ‎عنوان یک آدم متدین و متعبد می ‎‌دیدیم، اما خوب معلوم شد ایشان مقاماتی دارند که به حسب حدس و گمان ما کمتر کسی به این مقامات نائل شده و خود این ‎که آدم بتواند 50 سال این مقامات خودش را کتمان کند، چیزی شبیه معجزه است، جای این دارد که خیلی روی این تأمل بشود. آن ‎چه بعد ‎ها به ‎طور یقین ثابت شد این است که ایشان از آغاز تکلیفش چیز ‎هایی را داشته که ما بعد از 70 سال به آن نمی‌رسیم. یعنی من بیش از 60 سال از تکلیفم مي‌گذرد و خوب همیشه هم دلم می ‎‌خواسته که در این راه ‎‎ها پیشرفتی بکنم، اما به آن ‎جایی که ایشان روز اول تکلیفش رسیده بوده نرسیدم، به فرض این ‎که آخر عمرم برسم، تازه 60 سال از ایشان عقبم و حالا تازه اين چیزی است که به عقل من می ‎‌رسد. اختلافات مراتب اولیای خدا چیزی نیست که به این سادگی‌ ‎ها قابل ‎شناختن باشد. چه کسی مقامش بالاتر است؟ چقدر بالاتر است؟ این ‎‎ها اثباتش خیلی آسان نیست. ظهور کرامات و این چیز ‎ها خیلی دلیل نمی‌شود، عرض کردم تا چند سال اخیر چیزی از ایشان ظاهر نمی‌شد. اما از مقامش هم کم نکرده بود، خیلی مقامات عالی داشت، ولی هیچ ظهوری نداشت و نمی‌گذاشت کسی متوجه شود، شاید کسان دیگری هم باشند که خدا یک همچنین تفضلاتی به آن ‎‎ها فرموده و ما نمی‌شناسیم.

این ‎که قضاوت کنیم هیچ ‎کس مثل ایشان نخواهد شد یا حتی الان هم وجود ندارد، خيلي روشن نيست، ولی می ‎‌شود گفت در بین کسانی که می ‎‌شناسیم، لااقل در این زمان کسی به پای ایشان برسد، نمي‌شناسيم و خیلی بعید می ‎‌دانیم به این زودی‌ ‎ها کسی مثل ایشان پیدا بشود.

در رابطه با حفظ مسئله شریعت شما اشاره ‎ای داشتید که ایشان حتی در ارتباط با خانواده طلاب هم وقتی چیزی را می ‎‌فرستادند، آن شریعت را کاملا رعایت می ‎‌کردند، لطفا در اين رابطه بفرمایید تا الگوی درسی باشد برای همه شیعیان.

حدس و شاید بیش از حدس، یقین ما اين بود که ایشان نه تنها واجبات و محرمات و مستحبات را حتی‌المقدور رعایت می ‎‌کردند که آداب شرعی و اجتناب از مکروهات را هم از نظر دور نمی‌داشتند و شاید بشود گفت که موردی پیش نمی‌آمد که عملا بشود مستحبی را به ‎جا آورد و ایشان اقدام نکنند یا مکروهی را بشود اجتناب کرد و ایشان اجتناب نکنند. و آن ‎چه من دیدم، نمونه ‎‎های زیادی است که در طول سال‌ ‎های زیاد اتفاق افتاده. همه‌اش یادم نیست. ولی یک موردی که خیلی برای من جالب توجه بود اين است كه یک وقتی ما در جریانات بعضی مسائل فعالیت‌ ‎های سیاسی با دوستان تصمیم گرفته بودیم که مدتی متواری بشویم، مثلا آیت ‎الله مشکینی(رض) مدتی تشریف بردند اردبیل، بعضی دوستان دیگر هم در جا ‎های مختلف مخفي شدند. بعضی‌ ‎ها هم در زندان بودند، که در اثر همان ارتباط ‎‎های زندان، این اجتماع کشف شد و بالاخره با توصیه بعضی کسانی که در خود زندان بودند، ما بنا گذاشتیم که چندی در قم نباشیم.

چندماهی من طرف‌ ‎های استان یزد و رفسنجان و آن ‎جا ‎ها بودم، خوب آن‌وقت‌ ‎ها ما یک زندگی طلبگی ساد ‎ه ‎ای داشتیم و آن ‎چنان هم نبود که در غیاب ما، کسی به وضع خانواده‌مان رسیدگی کند. بعد از چندی- شاید پنج شش ماه بعد از آن ماجرا - که برگشتم، خانواده گفتند که یک روز همسر حضرت آیت ‎الله بهجت تشریف آوردند منزل ما و یک کیسه برنج همراه با یک مبلغ پولی آورده بودند كه دادند به ما؛ تعجب کرديم كه ایشان آدرس منزل ما را از کجا می ‎‌دانستند و وقتی می ‎‌رفتند پشت سر ایشان را نگاه کرديم و دیدم سر کوچه آقازاده‌شان ایستاده ‎اند. حاصل جمع این اطلاعات این شد که مرحوم آقای بهجت(رض) مبلغی پول و یک کیسه کوچک برنج که می ‎‌شد حمل کنند را توسط آقازاده‌شان فرستاده بودند درب منزل ما، ولی برای این ‎که مرد با خانواده ما تماس پیدا نکند، همسرشان را هم فرستاده بودند که وقتی می ‎‌خواهند پول و برنج را تحویل بدهند خانم ‎شان اين‌ كار را بكنند.

و این برای من سئوال شده بود که چرا آقازاده‌شان آن‌ها را نیاورده بود دم منزل، خانواده ما هم نتوانسته بودند این را تحلیل کنند که سرش چه بوده...، بعد ‎ها من متوجه شدم که یکی از مکروهات این است که وقتی مرد خانواده ‎ای در مسافرت است و منزل نیست، مرد دیگری در آن منزل برود و با همسر او صحبت کند. در اين شرايط اگر کاری هم هست حتی‌المقدور مرد با آن خانمی که شوهرش نیست نبايد صحبت كند.

آن وقت من متوجه شدم که ایشان وقتی می ‎‌خواهد یک کمکی برای کسی بکند تمام آداب شرعی و مستحبات و مکروهاتش را هم رعایت می ‎‌کند که مبادا یک مکروهی در این جریان انجام بگیرد. ظرافت در رفتار ‎ها را اولیای خدا رعایت می ‎‌کنند و آن ‎چه ارزش می ‎‌بخشد به ‎کار ‎ها، این نکته ‎‎های ظریف و آدابی است که در شرع مقدس وارد شده و رعایتش باعث تقرب‌ ‎های جهشی می ‎‌شود. بله این مکتب آقای بهجت است، یعنی مکتب اهل ‎بیت سلام‌الله علیهم اجمعین، با رعایت تمام احکام واجب و مستحب و ترک محرمات و مکروهات.

اگر فرمایش یا نکته خاصی دارید بفرمایید.

بنده چیز خاصی به ‎نظرم نمی‌رسد عرض کنم. آن ‎‎هایی هم که گفتم، اتلاف وقتی بود برای شما یا کسان دیگری که آن را مي‌خوانند، ولی اگر بنا باشد توصیه ‎اي بکنم به همان چیزی توصیه می ‎‌کنم که آقای بهجت به ما یاد دادند و آن توسل به اولیای خدا و در این ‎جا مخصوصا برای ما قمی‌ ‎ها و ساکنین قم، توسل به بارگاه حضرت معصومه سلام‌الله علیهاست که ولی‌نعمت همه ما هستند و برکات ‎شان شامل حال همه شیعیان می ‎‌شود و ما مسئولیت بیشتری برای شکرگزاری این نعمت و استفاده از این برکات داریم. و خدا محبت ما را نسبت به این خانواده و نسبت به شخص حضرت معصومه سلام‌الله علیها بیشتر کند و ما را مشمول عنایات ‎شان قرار بدهد ان ‎شاءالله. والسلام

آیت ا... بهجت احتراز داشتند از این ‎که به ‎عنوانی غیر از فقاهت شناخته شوند و در مسائل علمی عرفانی و بحث‌ ‎های نظری آن اصلا اظهاری نمی‌کردند. مطلبی هم که دال بر این باشد -که ایشان یک کمال معنوی داشته و چیزی از گذشته، از حال و از آینده می ‎‌دانند را جداً کتمان می ‎‌کردند