آيت الله بهجت در نگاه بزرگان

سر دلبران

نگاه اجمالی به سیر علمی و معنوی مرحوم آیت‎الله بهجت در دوران حضورشان در کربلا و نجف، بیانگر دقت و تلاش علمی، سلوک معنوی و نیز بهره‎مندی ایشان از بهترین اساتید وقت در علوم مختلف است؛ به‎طوری که ایشان در جوانی، دانشمند و مجتهدی مسلم و مورد وثوق و اعتماد خواص بودند.



بهره‎مندی از اساتید والامقام

مرحوم آیت‎الله علي مشکینی

ایشان از جهت علمی هم در فقه و هم در اصول، در یک مرتبه خیلی بالایی در میان فقهای شیعه قرار دارند، و از جهت تقوا و کمالات و عظمت روحی در مرحله‎ای بالاتر از آن می‎باشند، و استادانی که ایشان از آن‎ها استفاده کرده‎اند نیز، در مقام خیلی بالایی قرار دارند که ما باید مانند ستاره‎ها به آن‎ها بنگریم؛ لذا سزاوار است که در اطراف وجود ایشان کتاب‎ها نوشته شود.



گریزان از شهرت

مرحوم آیت‎الله شیخ مرتضی حائری

ایشان با اظهارنظر‎های دقیق و اشکالات مهم چنان نظر استاد را جلب کرده بود که چند روزی مجلس درس از حالت درسی خارج شده بود. آن ایراد‎ها برای ما هم مفید بود؛ ولی آقای بهجت برای گریز از شهرت، دیگر به انتقاد نپرداختند و اگر ادامه می‎دادند معلوم می‎شد اگر بالاتر از دیگران نباشند، بی‎شک کمتر از آنان نیستند .



پاسخ به سؤالات در خواب

علامه سيد محمد حسين حسيني طهراني

آیت‎الله العظمی حاج شیخ محمدتقی بهجت فومنی از شاگردان معروف آیت الحق و سند عرفان، عارف بی‎بدیل مرحوم آقای حاج میرزا علی آقای قاضی تبریزی در نجف اشرف بوده‎اند و در زمان آن مرحوم، دارای حالات و مکاشفه غیبیه الهی بوده و در سکوت و مراقبه حد اعلای از مراتب را حائز بوده‎اند... آیت‎الله حاج شیخ عباس قوچانی، وصی مرحوم سیدعلی آقای قاضی، می‎فرمودند: آیت‎الله العظمی بهجت در فقه و اصول در درس مرحوم آیت‎الله العظمی کمپانی حاضر می‎شدند و چون به حجره خود در مدرسه سید باز می‎گشتند، بعضی از طلابی که در درس برای آن‎ها اشکال باقی مانده بود، حجره ایشان می‎رفتند و رفع اشکال‎شان را می‎نمودند و چه بسا در حجره خواب بودند و در حال خواب از ایشان می‎پرسیدند و ایشان هم مانند بیداری جواب می‎دادند؛ جواب کافی و وافي. و چون از خواب برمي‎خاستند و از قضایا و پرسش‎‎های در حال خواب با ایشان سخن به میان می‎آمد، ابدا اطلاع نداشتند و می‎گفتند: هیچ به‎نظرم نمی‎رسد. از آن‎چه می‎گویید در خاطرم چیزی نیست.



تا زنده هستم جایی نقل نکن

آیت‎الله محمد تقي مصباح یزدی

از جمله افرادی که درباره حضرت آقای بهجت اعتقاد به کمالات فوق العاده داشت آقا شیخ عباس قوچانی، جانشین مرحوم آقای قاضی در مسائل اخلاقی و عرفانی بودند که در نجف متوطن بود. ایشان می‎فرمود: وقتی که آقای بهجت خیلی جوان بودند و هنوز سن‎شان به 20 نرسیده بود (تعبیرشان این بود که هنوز محاسن‎شان درست در نیامده بود) به مقاماتی رسیده بودند که ما به واسطه ارتباط نزدیک و رفاقت صمیمانه‎ای که داشتیم، اطلاع پیدا کردیم و ایشان از من عهد شرعی گرفتند تا زنده هستم آن‎ها را جایی نقل نکنم و به‎نظرم همین موت اختیاری را مطرح می‎کردند.



امتحان بزرگ

حجت‎الاسلام والمسلمین صدیقی

امتحان بزرگی برای آقای بهجت پیش آمده بود؛ فردی نزد پدر ایشان سعایت کرده بود که فرزند شما در نجف مسیر تصوف را طی می‎کند. پدر بزرگوار ایشان نامه‎ای به آقای بهجت می‎نویسد و ایشان را از اقدام به غیر‎واجبات غیر از درس، نهی می‎کند. ایشان با استاد خود میرزا علی آقای قاضی مشورت می‎کند آقای قاضی ترجیح می‎دهند که ایشان به امر پدر پایبند باشند و ایشان تا پدرش زنده بود مستحبات، انجام نمی‎داد.



فکر می‎کردم همه آن حالت معنوی را دارند

حجت‎الاسلام والمسلمین سيد محمد حسن ابوترابی فرد

ایشان فرمودند وقتی برای درس به عتبات رفتم، سنم کم بود و نخستین نمازی که شرکت کردم، نماز مرحوم نآئینی بود. دیدم این نماز با نماز‎های دیگر فرق دارد. در آن نماز جماعت حالاتی داشتم که به واسطه طفولیت و نوجوانی، فکر می‎کردم همه در آن نماز آن حالت را دارند.



شیرازی‎ها در انتظار تو هستند

آیت‎الله سیدمحمدمهدی دستغیب

در دهه 30 از نجف راهی شیراز شدم اما زمینه بازگشت فراهم نشد و برای این‎که وقفه‎ای در تحصیل ایجاد نشود به قم رفتم. آوازه کمال و معرفت و همچنین بهره جستن آیت‎الله بهجت از محضر آیت‎الله قاضی و شیخ محمدکاظم شیرازی از مراجع عالیقدر باعث شد ایشان را برای درس خارج اصول اختیار کنم و در مدت کوتاه حضورم در قم از محضر ایشان کسب فیض کنم.

ایشان در این مدت کوتاه خاطره‎ای را از برادرم شهید آیت‎الله سید عبدالحسین دستغیب نقل کردند که بسیار شیرین است: «وقتی که به‎همراه آقای دستغیب در محضر شیخ محمد کاظم شیرازی از مراجع وقت تلمذ می‎کردیم در عالم رویا دیدم که شهید دستغیب عازم شیراز هستند و در این میان، همه شیرازی‎ها در جایی که به دروازه قرآن مشهور است به استقبال ایشان آمده‎اند.

آنچه را در عالم رویا دیدم، برای شیخ محمد کاظم شیرازی در جلسه درس نقل کردم و ایشان به محض شنیدن این‎روایت جواز اجتهاد شهید دستغیب را نوشتند و به ایشان دادند و فرمودند برو که شیرازی‎ها در انتظار تو هستند.»

شهید محراب آیت‎الله دستغیب پس از این اتفاق راهی شیراز شدند و در ورودی شهر شیراز دقیقا آن‎چه آیت‎الله العظمی بهجت در عالم رویا دیده بودند محقق شد و خیل عظیمی از مردم شیراز در دروازه قرآن شیراز به استقبال ایشان آمدند.

پس از آن هم بعداز این‎که ساواک، شهید دستغیب را به زندان تهران منتقل کرد در عزیمت دوباره ایشان به شیراز، بار دیگر مکاشفه آیت‎الله العظمی بهجت به حقیقت پیوست و این‎بار من نیز آشکارا شاهد استقبال گسترده شیرازی‎ها از این شهید محراب بودم.